Παπαγιάννης Κώστας Ημερομηνία δημοσίευσης: 03/06/2012 Η ΔΗΜ.ΑΡ. εντείνει τις επιθέσεις της στον ΣΥΡΙΖΑ, με τον Φ. Κουβέλη να κατηγορεί σχεδόν καθημερινά τον Αλ. Τσίπρα ότι με τις θέσεις του και κυρίως με την επιμονή στη μονομερή καταγγελία του Μνημονίου "οδηγεί τη χώρα στη δραχμή". Οι επιθέσεις αυτές φαίνονται παράλογες, αν υπολογίσει κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που βρίσκεται πιο κοντά στη ΔΗΜ.ΑΡ. Βρίσκουν όμως διαφορετικό νόημα αν ενταχθούν σε μια στρατηγική περιχαράκωσης της ΔΗΜ.ΑΡ. έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και της δυναμικής ανόδου που κατέγραφε στις τελευταίες δημοσκοπήσεις πριν την απαγόρευση δημοσιοποίησης. Αν και τις πρώτες μέρες μετά τις εκλογές η ΔΗΜ.ΑΡ. κράταγε ή και αύξανε οριακά τις δυνάμεις της, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν μικρή κάμψη, που αν συνεχιστεί μπορεί να οδηγήσει τη ΔΗΜ.ΑΡ. "εκτός παιχνιδιού" στον σχηματισμό κυβέρνησης. Η διατήρηση των δυνάμεών της περνά από διαφοροποίηση από τον ΣΥΡΙΖΑ και τις "ανεύθυνες θέσεις" του. Έτσι, η ΔΗΜ.ΑΡ. φιλοδοξεί να μετατραπεί σε ασφαλή επιλογή των μετριοπαθών ψηφοφόρων για να αποτραπούν οι επιλογές μιας κυβέρνησης συνεργασίας υπό τον ΣΥΡΙΖΑ, που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, τονίζοντας μάλιστα ότι η όποια συμφωνία της ΔΗΜ.ΑΡ. για συμμετοχή σε κυβέρνηση πρέπει να είναι γραπτή, ώστε να μην παραβιαστούν τα συμφωνημένα. Προοδευτική ή οικουμενική κυβέρνηση; Αυτή η στρατηγική της ΔΗΜ.ΑΡ. μπαίνει υπό διαφορετικό πρίσμα αν λάβουμε υπόψη και τις "κυβερνητικές προτιμήσεις" του Φ. Κουβέλη, ο οποίος επιμένει στην ανάγκη συγκρότησης προοδευτικής κυβέρνησης, χωρίς να προσδιορίζει ποιος θα συμμετέχει σε αυτή. Παρ' όλα αυτά, κάποια στελέχη της ΔΗΜ.ΑΡ. επιχείρησαν να προσδιορίσουν αυτές τις προοδευτικές δυνάμεις, καθώς στην συνεδρίαση της Κ.Ε. την προηγούμενη εβδομάδα ακούστηκαν φωνές που υποστήριζαν ότι "δεν μπορούμε να πάμε για επαναδιαπραγμάτευση χωρίς κάποιο αντιμνημονιακό κόμμα", φωτογραφίζοντας το ΠΑΣΟΚ. Παράλληλα, τις τελευταίες μέρες ο Φ. Κουβέλης επανέφερε και την προοπτική οικουμενικής κυβέρνησης, εκτιμώντας ότι κάτι τέτοιο είναι πιθανό, αφού "δύσκολα θα σχηματιστεί κυβέρνηση με άλλο τρόπο". Η επαναφορά της λύσης της οικουμενικής ερμηνεύεται ως ακόμα μια προσπάθεια διαφοροποίησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού "βάζει στο τραπέζι" και την πιθανότητα να μην υπάρξει τελικά κυβερνητική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν τηρηθεί η κόκκινη γραμμή για παραμονή στην Ευρωζώνη που, σύμφωνα με τη ΔΗΜ.ΑΡ., μπορεί να υπηρετηθεί μόνο με τη σταδιακή απαγκίστρωση από το Μνημόνιο. Στις Βρυξέλλες αύριο ο Φ. Κουβέλης Αύριο ο Φ. Κουβέλης θα βρεθεί στις Βρυξέλλες για σειρά διεθνών επαφών. Επιδιώκεται να συναντηθεί με σειρά αξιωματούχων, όπως τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Μ. Σουλτς, τον επικεφαλής των Σοσιαλιστών στο ευρωκοινοβούλιο Χ. Σβόμποντα, τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών Φ. Σταϊνμάιερ, τον επίτροπο για τις κοινωνικές υποθέσεις, κ.ά.

Τι θέλει το ΚΚΕ με την παλιοπαρέα; Καρτερός Θανάσης Ημερομηνία δημοσίευσης: 19/05/2012 Τι ωραίο μπάχαλο! Ο Φλωρίδης κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έγινε αυτό που ο ίδιος ήταν τόσα χρόνια -διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ. Ο Πάγκαλος -μάλιστα, ο Πάγκαλος!- κατηγορεί τον Τσίπρα για ψεύτη. Ο Πλεύρης (του Πλεύρη) δηλώνει ότι θα προσέλθει στη Ν.Δ. για να ενισχύσει το ανάχωμα -τσιμέντο να γίνει, αρκεί να μην περάσουν οι Τάταροι. Ο Βενιζέλος ξιφουλκεί κεντροαριστερά. Σύμπας σχεδόν ο κόσμος των καναλιών και των εφημερίδων αγωνιά για τις επιχειρήσεις που θα κλείσει και για την Ευρώπη από την οποία θα μας αποκλείσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Έχει κάτι το εντελώς κινηματογραφικό όλη αυτή η υστερία -ούτε σκηνοθετημένη να ήταν που λέει ο λόγος. Κάτι από παλιό γουέστερν -οι Καλοί, ο Κακός, κι η Άσχημη. Και, το κυριότερο, κάτι από δικαστήριο. Ή μάλλον όχι απλώς κάτι, αλλά πολύ από δικαστήριο. Έπηξαν παράθυρα και πόρτες, οχτάστηλα και μονόστηλα, από δικαστές, εισαγγελείς, εφέτες, πρωτοδίκες, δικαστικούς κλητήρες, ειρηνοδίκες. Και δικάζουν τον ένα και μοναδικό κατηγορούμενο. Η χώρα που αναδείχτηκε κάποτε σε απέραντο φρενοκομείο, τώρα διεκδικεί την τιμή να καταστεί απέραντο δικαστήριο. Όλα καλά κι όλα ωραία, αλλά το ΚΚΕ τι θέλει σ’ αυτή την παλιοπαρέα; Πώς μιλούν για παραπλάνηση του λαού κι ο Πλεύρης κι η Αλέκα; Πώς δείχνουν με το δάχτυλο τον ψεύτη στο εδώλιο κι ο Πάγκαλος κι ο Περισσός; Πώς γίνεται να είναι δυο εισαγγελείς στη δίκη -ένας από τα αριστερά και ένας από τα δεξιά; Ποια τύφλωση δεν τους επιτρέπει να δουν ότι όσο μισό, ταλαντευόμενο, ασυνεπή, διστακτικό κι αν θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ, η επίθεση που δέχεται έχει αγρίως ταξικά χαρακτηριστικά; Ότι θέλουν να τον αφανίσουν οι αυτουργοί της βαρβαρότητας που αφανίζουν ανθρώπους και δικαιώματα μέσα στο καθεστώς του Μνημονίου; Κι αντί τώρα, μετά την προειδοποίηση της 6 Μάη, να χαμηλώσουν κάπως τους τόνους, πρόσθεσαν τη δική τους υστερία στην υστερία των άλλων. Έτσι σπρώχνουν το πολιτικό λάθος μέχρι τα όρια της πολιτικής μωρίας. Και το πολιτικό κόστος μέχρι τα όρια της κομματικής αυτοχειρίας. Γιατί δεν καταλαβαίνουν ότι σε κάθε πάνελ που εμφανίζονται να συναγωνίζονται σε εμπάθεια κατά του ΣΥΡΙΖΑ τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, μπαίνουν βαθύτερα στο βάλτο -εκλογικό και πολιτικό. Και προετοιμάζουν, όπως κάπου γράφτηκε, την επόμενη κρίση τους...

Αγαπητέ, παλιέ μου σύντροφε, Φώτη Κουβέλη, Στα μέλη της ΔΗΜ.ΑΡ. ήθελα να γράψω, αλλά με παρακίνησε να σου γράψω προσωπικά ο τίτλος του ψηφοδελτίου «Δημοκρατική Αριστερά - πρόεδρος Φώτης Κουβέλης». Αν και διαφωνώ, θέλω να σε διαβεβαιώσω ότι κατανόησα και υπερασπίστηκα ως θεμιτή την εμμονή του κόμματός σας να κατέβει αυτόνομα στην παρθενική εκλογική του αναμέτρηση. Και χάρηκα, στ' αλήθεια, για το εκλογικό αποτέλεσμα που κατακτήσατε. Το θεωρώ πολύτιμη παρακαταθήκη. Μόνο που τώρα, τώρα που κερδίσατε ένα αναπάντεχο ποσοστό πάνω από το 6% και ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε σε δεύτερο κόμμα με ποσοστό πάνω απ' το 16%, δεν είμαστε πλέον εκεί απ' όπου ξεκινήσαμε τον προεκλογικό αγώνα. Τώρα είναι τα δύσκολα που ανοίγουν το αύριο για την υπεράσπιση της κοινωνίας και για τη δύσκολη προοπτική του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Άκουσα και διάβασα και ξαναδιάβασα, μήπως και κάτι παρεξήγησα στο πρώτο άκουσμα, τη δήλωσή σου για τον τρόπο που διαχειρίστηκαν ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ τη διερευνητική εντολή για τη συγκρότηση κυβέρνησης της Αριστεράς. Και θύμωσα, αγαπητέ μου Φώτη. Ενοχλήθηκα, όχι με τη γνώμη που διατύπωσες, αλλά διότι δεν αξίζει ούτε στην ιστορία ούτε την πολιτεία σου τούτη η ευκολία της παραπομπής στο αυτονόητο που, ανεπιτυχώς για την ώρα, επιχειρεί να παραγάγει η εξουσία. Ξέρω και σου αναγνωρίζω τη μέριμνα να οροθετήσεις το νέο κόμμα της ΔΗΜ.ΑΡ. Μόνο που τούτος ο θεμιτός σκοπός δεν φτάνει για να υπερκεράσει την έγνοια για την υπόθεση της Αριστεράς στον τόπο μας και στην Ευρώπη. Οι πρώτες ρωγμές στις αντιδράσεις των ευρωπαϊκών και των τραπεζικών επιτελείων έδειξαν το εφικτό μιας ριζικής απαγκίστρωσης της Ελλάδας από το Μνημόνιο. Και η ορατή πιθανότητα για την επίτευξη κάποιας συντηρητικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ή για νέες εκλογές τροφοδότησε ξανά τους εκβιασμούς. Μπορούμε να βαθύνουμε αυτήν την τομή; Κι εδώ, αγαπητέ, παλιέ μου σύντροφε, Φώτη Κουβέλη, θεώρησες ως αλήθεια τις δηλώσεις και τις παραδηλώσεις των εκβιαστών και λησμόνησες το μήνυμα της κάλπης. Καταδίκασες, λοιπόν, ως εξτρεμιστική περίπου, την πολιτική του παλιού σου κόμματος, επειδή, κατά τη γνώμη σου, υπονόμευσε την προοπτική «συγκρότησης κυβέρνησης που θα έχει ευρεία λαϊκή και κοινοβουλευτική νομιμοποίηση και θα ενσωματώνει το σαφές μήνυμα των εκλογών ότι η κοινωνία και η χώρα δεν μπορούν να πορευτούν με την πολιτική που καταδικάστηκε από τους πολίτες». Γνωρίζεις καλύτερα από μένα ότι η σημερινή Βουλή των τριακοσίων αποτελείται από 279 βουλευτές και 21 νεοναζί. Η συγκρότηση, λοιπόν, μιας «κυβέρνησης ευρείας λαϊκής και κοινοβουλευτικής νομιμοποίησης» απαιτεί, πέρα από τη δεδηλωμένη, και ένα σώμα βουλευτών που θα στηρίξει το νομοθετικό και το κυβερνητικό έργο. Τουλάχιστον 151 βουλευτές στους 279. Αλλιώς, θα πρόκειται για μια κυβέρνηση που δεν θα μπορεί να κυβερνήσει. Πέρα, λοιπόν, από τ' ανέξοδα λόγια, ας δούμε τους αριθμούς. Από τη μια, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα του Μνημονίου, διαθέτουν, με το καλπονοθευτικό μπόνους των 50 εδρών, 149 βουλευτές στη νέα Βουλή. Από τη άλλη, οι δυνάμεις που, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, έχουν εκφραστεί κατά του Μνημονίου διαθέτουν 130 βουλευτές, αν θεωρήσουμε ότι σ' ένα τέτοιο μπλοκ μπορούν να αθροιστούν αυτονοήτως οι 26 του ΚΚΕ και οι 33 των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, δηλαδή. Με άλλα λόγια, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ελέγχουν απολύτως, με την αρνητική τους ψήφο, τις αποφάσεις του κοινοβουλίου. Δεν είναι ασήμαντη λεπτομέρεια ότι τα δύο αυτά κόμματα έχουν δεσμευθεί, με τις υπογραφές των αρχηγών τους, να τηρήσουν απαρέγκλιτα τους όρους του Μνημονίου σε όποια θέση κι αν βρεθούν μετά τις εκλογές. Κι ότι, ως σήμερα, αρνούνται πεισματικά να αναιρέσουν τούτη τη δέσμευση. Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, λοιδόρησαν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για μια κυβέρνηση περιορισμένης διάρκειας με αποκλειστικό σκοπό την αναίρεση των νομοθετημένων μέτρων που αφορούν στα εργασιακά δικαιώματα, στη διόγκωση της φτώχειας, της ανεργίας και της ύφεσης. Λοιδόρησαν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών και την υιοθέτηση της απλής αναλογικής. Κι επέλεξαν να θέσουν, ως προεκλογικό δίλημμα, το σενάριο ψήφου ανοχής ή και εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς που, εκ των πραγμάτων, δεν θα είναι παρά μαριονέτα στα χέρια των δύο μνημονιακών πρώην κομμάτων εξουσίας. Δεν μου ακούγεται ούτε ηθική, αλλά ούτε λογική μια τέτοια προοπτική. Δυστυχώς, αγαπητέ μου σύντροφε, την άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να μην αποδεχτεί μια κυβερνητική λύση δίχως ετούτα τα στοιχειώδη την όρισες ως «διατύπωση μαξιμαλιστικών θέσεων που ακυρώνουν οποιαδήποτε λύση». Ακυρώνουν, όντως, οποιαδήποτε μνημονιακή λύση. Διότι αυτό είναι η εντολή των εκλογέων της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Να ακυρωθεί το Μνημόνιο που, με κάθε βεβαιότητα, καταστρέφει τις ζωές των ανθρώπων, διαλύει τη δημοκρατία, τρέφει την ξενοφοβία και οδηγεί με ακρίβεια εκτός Ευρώπης και Ευρωζώνης. Χρόνια πριν, τον καιρό του Μάαστριχτ, στην περίφημη αυλή του Πολίτη στην οδό Κέκρωπος, ο Φίλιππος Ηλιού είχε πει στην παρέα πως αυτή η Ευρώπη που φτιάχνεται δεν έχει μέλλον. Θα διαλυθεί καταστρέφοντας όχι μόνο τα ευρωπαϊκά οράματα της δικής μας Αριστεράς αλλά και τις κοινωνίες και τις οικονομίες και τους πολιτισμούς της Ευρώπης. Από τη σκοπιά της Αριστεράς, λοιπόν, από τη σκοπιά του σοσιαλισμού, η ευρωπαϊκή προοπτική απαιτεί τη ρήξη για την αλλαγή πορείας. Και το αποτέλεσμα των προχθεσινών εκλογών στην Ελλάδα, έβαλε το λιθαράκι του σ' αυτή την κατεύθυνση. Κι εσύ, κάτω από την πίεση της ρητορικής της εξουσίας, τούτο το λιθαράκι ετοιμάζεσαι να το ρίξεις στο νερό. Υπάρχει μια χιώτικη παροιμία που ομιλεί περί αυτού. «Ο Μησέν Τζανής τσ' ο Μησέν Μπουρλής ημαλώσασιν [μαλώσανε]. Τσ' εκάμασιν τα καρλουπάκιάν των [τους σκούφους] φυτίλια-φυτίλια [κλωστές-κλωστές]. Τσ' ερρίξασιν στ' έναν πετραδάϊν [πετραδάκι] εις την θάλασσαν τσ' ήκαμένεν μπλουμ». Δικαιούσαι να το ρίξεις το λιθαράκι στο νερό. Και η ΔΗΜ.ΑΡ. να επιμείνει στην «προσπάθεια συγκρότησης κυβέρνησης ευρείας λαϊκής και κοινοβουλευτικής νομιμοποίησης». Μιας κυβέρνησης που, αντικειμενικά, για να πει «καλημέρα», θα χρειάζεται την έγκριση των κομμάτων του Μνημονίου. Μόνο που, παλιέ μου σύντροφε, σε τούτο το σενάριο οι 52 βουλευτικές έδρες του ΣΥΡΙΖΑ περισσεύουν. Η «ευρεία κοινοβουλευτική νομιμοποίηση» των 168 βουλευτών φτάνει και περισσεύει. Μένει το ποιος θα κάνει τη μαριονέτα σε τούτο το σενάριο. Εύλογο το ερώτημα. Αλλά σ' αυτό, δυστυχώς, δεν μπορώ να σε βοηθήσω με ιδέες και προτάσεις. Εμμένω στην ιδέα πως, με τις διαφορές μας, θα ξαναβρεθούμε στον αγώνα τον καλό. Όσο πιο γρήγορα, τόσο καλύτερα. * Ο Ν. Θεοτοκάς είναι καθηγητής Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

ΠΟΙΟΣ ΕΙΔΕ ΚΡΑΤΟΣ ΛΙΓΟΣΤΟ, Σ΄ΟΛΗ ΤΗ ΓΗ ΜΟΝΑΔΙΚΟ,
ΕΚΑΤΟ ΝΑ ΕΞΟΔΕΥΕΙ, ΚΑΙ ΠΕΝΗΝΤΑ ΝΑ ΜΑΖΕΥΕΙ?
ΝΑ ΤΡΕΦΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΡΓΟΥΣ, Ν΄ΑΧΕΙ ΕΦΤΑ ΠΡΟΘΥΠΟΥΡΓΟΥΣ
ΤΑΜΕΙΟ ΔΙΧΩΣ ΧΡΗΜΑΤΑ, ΚΑΙ ΔΟΞΗΣ ΤΟΣΑ ΜΝΗΜΑΤΑ?
Ν΄ΑΧΕΙ ΚΛΗΤΗΡΕΣ ΓΙΑ ΦΡΟΥΡΑ, ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΚΛΕΒΟΥΝ ΦΑΝΕΡΑ,
ΚΙ ΕΝΩ ΑΥΤΟΙ ΣΕ ΚΛΕΒΟΥΝΕ, ΤΟΝ ΚΛΕΦΤΗ ΝΑ ΓΥΡΕΥΟΥΝΕ?
ΟΛΑ Σ΄ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΗ ΜΑΣΚΑΡΕΥΤΗΚΑΝ, ΟΝΕΙΡΑΤΑ, ΕΛΠΙΔΕΣ, ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΙ,
ΟΙ ΜΟΥΡΕΣ ΜΑΣ ΜΟΥΤΣΟΥΝΕΣ ΕΓΙΝΗΚΑΝ, ΔΕΝ ΞΕΡΟΜΕ ΤΙ ΛΕΓΕΤΑΙ ΝΤΡΟΠΗ.
ΣΠΑΘΙ ΑΝΤΙΛΗΨΗ, ΜΥΑΛΟ ΞΕΦΤΕΡΙ, ΚΑΤΙ ΜΙΣΟΜΑΘΕ, ΚΙ΄ΟΛΑ ΤΑ ΞΕΡΕΙ.
ΚΙ ΑΠΟ ΠΡΟΣΠΑΠΠΟΥ, ΚΙ ΑΠΟ ΠΑΠΠΟΥ, ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΜΠΟΥΦΟΣ ΚΑΙ ΑΛΕΠΟΥ.
ΘΕΛΕΙ ΑΚΟΜΑ, ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ, ΝΑ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕΙ ΤΟΝ ΕΥΡΩΠΑΙΟ,
ΣΤΑ ΔΥΟ ΦΟΡΩΝΤΑΣ, ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΠΟΥ ΧΕΙ, ΣΤΟ΄ΝΑ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙ, ΣΤ΄ΑΛΛΟ ΤΣΑΡΟΥΧΙ.

ΣΟΥΛΟΥΠΙ, ΜΠΟΪ , ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΟ,
ΥΦΟΣ ΤΟΥ ΓΟΗ, ΨΕΥΤΟΜΟΙΡΑΙΟ.
ΛΙΓΟ ΚΑΤΣΟΥΦΗΣ, ΛΙΓΟ ΓΚΡΙΝΙΑΡΗΣ,
ΛΙΓΟ ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ, ΛΙΓΟ ΜΟΥΡΝΤΑΡΗΣ.

ΚΑΙ ΨΩΜΟΤΥΡΙ, ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΦΕ,
ΤΟ ΔΕ ΒΑΡΥΕΣΑΙ, ΚΙΩΧ ΑΔΕΡΦΕ.
ΩΣΑΝ ΠΟΛΙΤΗΣ, ΣΚΥΦΤΟΣ ΡΑΓΙΑΣ,
ΣΑΝ ΠΙΑΣΕΙ ΠΟΣΤΟ, ΔΕΡΒΕΝ ΑΓΑΣ.

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ,
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.
Ω ΕΛΛΑΣ ΗΡΩΩΝ ΧΩΡΑ,
ΤΙ ΓΑΪΔΑΡΟΥΣ, ΒΓΑΖΕΙΣ ΤΩΡΑ.!!!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ, 1853 - 1919

Ημερομηνία δημοσίευσης: 11/09/2011
Του Δημήτρη Παπαδημούλη

Απλή αναλογική και συσπείρωση του ευρύτερου χώρου της αριστεράς και της οικολογίας
Όλοι συνειδητοποιούν ότι λειτουργούμε με τεχνητή υποστήριξη και υπό σκληρή κηδεμονία, γεγονός που μαρτυρά και τη χρεωκοπία ενός ολόκληρου πολιτικού μοντέλου διακυβέρνησης που εφαρμόστηκε για δεκαετίες και αφορά κυρίως τα δύο κόμματα εξουσίας. Πηγή των προβλημάτων που επιδεινώνονται είναι η αποδεδειγμένη αποτυχημένη συνταγή του Μνημονίου με ευθύνη και της τρόικας και της κυβέρνησης, αλλά και ο «μάγειρας» που ετοιμάζει αυτή τη συνταγή, δηλαδή η κυβέρνηση, που επιδεικνύει μια εξαιρετική διαχειριστική ανικανότητα. Έτσι εξηγείται η απόλυτη και γρήγορη πτώση του ΠΑΣΟΚ, όπως αποδεικνύεται και από τις δημοσκοπήσεις.
Βρισκόμαστε σε τέλος εποχής. Η διάδοχη κατάσταση δεν έχει διαμορφωθεί. Η αδιευκρίνιστη ψήφος εκφράζει ένα εκρηκτικό κοινωνικό μείγμα ανασφάλειας, δυσπιστίας, αβεβαιότητας για το αύριο. Το ζητούμενο είναι πώς θα εξασφαλιστεί μια νέα διέξοδος, διότι με την παρούσα κρίση δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο κόσμος θα κινηθεί προς τα αριστερά. Μετά το κραχ το ʼ29, στην Αμερική ήρθε ο Ρούσβελτ και το New Deal, που ήταν η αμερικανική «σοσιαλδημοκρατία», αλλά στη Γερμανία ήρθε ο Χίτλερ, στην Ισπανία ο εμφύλιος και μετά ο Φράνκο και στην Ιταλία ο Μουσολίνι.
Το χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα, με δεδομένη την αποτυχία των μονοκομματικών κυβερνήσεων, πρέπει να αλλάξει τον εκλογικό νόμο και να φέρει την απλή αναλογική με πλήρη αντιστοιχία ψήφων και εδρών. Αυτό μπορεί να ισχύσει στις επόμενες εκλογές εάν Παπανδρέου και Σαμαράς συμφωνήσουν, αν και αρκεί και μόνο ο Παπανδρέου με τη συμφωνία της ελάσσονος αντιπολίτευσης που είναι υπέρ της απλής αναλογικής.
Αυτό θα υποχρεώσει τους πάντες να αποκτήσουν κουλτούρα συνεργασίας με βάση συγκεκριμένο πρόγραμμα, κάτι που γίνεται στην Ευρώπη εδώ και δεκαετίες και θα δώσει τη δυνατότητα στον ελληνικό λαό να υποδείξει αυτός την κατεύθυνση των συνεργασιών με την ψήφο του.Ορισμένοι λανσάρουν με πολύ έντονο τρόπο τα σενάρια συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ως λύση στο πρόβλημα. Πώς αθροίζοντας δύο αποτυχίες θα δημιουργήσουν μια θριαμβευτική επιτυχία; Αν αυτό θεωρούν ως λύση, πρέπει να το πουν και στον ελληνικό λαό ζητώντας την έγκρισή του με εκλογές. Η κοροϊδία και η εξαπάτηση έχει και όρια. Οτιδήποτε άλλο είναι αλλοίωση της λαϊκής ετυμηγορίας.
Για τον ΣΥΝ και την πολιτική συμμαχία μας, τον ΣΥΡΙΖΑ, ασφαλώς και δεν μπορούμε να νιώθουμε ικανοποίηση με το 5-6% που μας δίνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις. Πρόκειται για ποσοστό χαμηλότερο απ' αυτό που μπορούμε και που θα περίμενε κανείς ειδικά σʼ αυτήν τη χρονική συγκυρία.
Ο βασικός λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι υπάρχει μια πολυδιάσπαση της αριστεράς και μια παρατεινόμενη αδυναμία της να ενωθεί γύρω από συγκεκριμένους και εφικτούς στόχους προβάλλοντας απέναντι στη συστηματική αποτυχία του δικομματισμού, μια προοδευτική εναλλακτική λύση, ικανή να διεκδικήσει έναν ισχυρότερο ρόλο στα πράγματα. Αυτό είναι η μεγάλη πρόκληση. Μια αριστερά που προτείνει, που διεκδικεί, που επιβάλλει και που κερδίζει.
Χρειάζεται μια κοινή πλατφόρμα και μια πλατιά, δημοκρατική, αντι-νεοφιλελεύθερη συμμαχία με όπλα ρεαλιστικές και εφικτές λύσεις που δίνουν λύσεις στα προβλήματα της κρίσης. Μια τέτοια συμμαχία θα μπορούσε να περιλαμβάνει: Οικολόγους Πράσινους, Δημοκρατική Αριστερά, το κόμμα Δημαρά, τους διαφωνούντες του ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ αλλά και μικρότερες δυνάμεις. Η αυτοεξαίρεση του ΚΚΕ δεν θα πρέπει να εμποδίσει και τους υπολοίπους να συγκροτήσουν ένα τέτοιο πλατύ μέτωπο.
Αφού χάσαμε μαζί με χιλιάδες άλλους τη μάχη να μην διασπαστεί ο ΣΥΝ, γιατί σήμερα ο ενωμένος ΣΥΝ θα έπαιρνε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά επιμένουμε στην δημιουργία μιας πλατιάς αντι-νεοφιλελεύθερης πολιτικής συμμαχίας. Ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του το Σάββατο στη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ τάχθηκε υπέρ αυτής της ιδέας. Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω γιατί ο καλός μου σύντροφος και φίλος Φώτης Κουβέλης βρίσκει ότι μπορεί να συζητάει εκλογική συνεργασία με τον κ. Δημαρά και όχι με τον ΣΥΝ. Το κόμμα που συνίδρυσε και υπήρξε εξέχον στέλεχός του για 20 και πλέον χρόνια.
Ο κόσμος της αριστεράς μάς «τραβάει από το μανίκι» να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Υπάρχουν και άνθρωποι που δεν έχουν ψηφίσει ποτέ αριστερά και λένε: «Τι περιμένετε; Ενωθείτε γύρω από πέντε συγκεκριμένα πράγματα και προσφέρετε λύσεις», για να βρούμε κι εμείς διέξοδο.

«Ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό, και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ

» Κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ. Γνωρίζω εκ των προτέρων, ότι αυτή η κίνησή μου είναι συμβολική, εν τούτοις η συνείδησή μου, και η αξιοπρέπειά μου ως ενεργού πολίτη μου επιβάλλει να σας γνωστοποιήσω τα εξής: Ο πατέρας μου Μάνος Λοΐζος αγωνίστηκε με τον δικό του τρόπο, για αξίες όπως η Ελευθερία, η Δημοκρατία, και η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Προσπάθησε να υπηρετήσει μέσω της τέχνης του, τα οράματα και τις αξίες ενός καταπιεζόμενου λαού, ο οποίος με πολύ κόπο, αίμα και δάκρυα αγωνίστηκε για την Δημοκρατία, την οποία τόσο βάναυσα του την στερούσαν. Αφού αυτός ο λαός κατοχύρωσε με πολλούς αγώνες τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία στην Ευρώπη είχαν κατακτηθεί χρόνια πριν, έρχεστε σήμερα και όπου δικαιώματα βάζετε ευκαιρίες.
» Τα δικαιώματα στην εργασία, την υγεία, την παιδεία, την ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, τα έχετε κάνει ένα απέραντο fast track έξυπνων επενδύσεων, ξεπουλώντας όχι μόνο τον δημόσιο πλούτο αυτή της χώρας, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.
» Τόσα χρόνια σας ακούω να χρησιμοποιείτε το 'Καλημέρα Ήλιε' στις κομματικές σας συγκεντρώσεις. Παλιότερα, απλά με ενοχλούσε αισθητικά καθώς και με πλήγωνε, εξαιτίας αφενός της υποκρισίας σας, -διότι οι δικές σας αξίες επέβαλαν και έναν βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής, και δημιούργησαν σκλάβους αντί για ελεύθερους ανθρώπους, και ενεργούς πολίτες- και αφετέρου διότι οι δικές σας αξίες δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με αυτό που προσπαθεί να πει το συγκεκριμένο τραγούδι. Τώρα όμως πλέον εξοργίζομαι, γιατί δείχνει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους αγώνες του λαού και των εργαζομένων, πράγματα τα οποία ενέπνευσαν τον πατέρα μου, και του έδωσαν και μια αντίστοιχη στάση ζωής στην καθημερινότητά του ως πολίτη, και στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του.
» Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου λαού, για δημοκρατία και ελευθερία. Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά, πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος. Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα. Βέβαια ίσως να απαντήσετε ότι το έργο του Μάνου Λοΐζου ανήκει στον λαό. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως και η συγκεκριμένη πράξη εκ μέρους μου. Επειδή όπως αποδείχτηκε δεν είστε, και ούτε ήσασταν ποτέ μέρος αυτού του λαού, και δεν έχετε πλέον κανένα δικαίωμα και καμία νομιμοποίηση να συνεχίζετε να τον εξαπατάτε.
» Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας. Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει».

Μυρσίνη Λοΐζου