Φρανκφούρτη 25 Μάρτη 2009
Θερμοπύλες,Αλαμάνα,Πίνδος και Γοργοπόταμος
Σταθμοί στήν ιστορία του τόπου αυτού.Ο αγώνας ενός λαού για την ΛΕΥΤΕΡΙΑ
Οι αγώνες ολων των λαών της γής για το μεγάλο αγαθό,να ζήσουν λεύτεροι.
Ο χείμαρος της προδομένης νεολαίας που πήρε τούς δρόμους στις μέρες μας.
Ο ξεσηκωμός της αγροτιάς πανελλαδικά,οι αγώνες τών λαών της Λατινικής
Αμερικής ενάντια στον ιμπεριαλισμό.
Πρέπει όμως να ξεκαθαρίσουμε πρώτα τούτο:Ο ενας μεγάλος και μοναδικός
ήρωας του '21 είναι ο λαός.Αυτός πότισε με το αίμα του το δένδρο της λευτε
ριάς.Το μεγάλωσε με τις θυσίες του.Ολα αυτά τα ανώνημα παλληκάρια που
πήρανε τα βουνά και τούς λόγγους μην έχοντας ούτε τσαρούχια να φορέσου
νε,στα κουρασμένα τους ποδάρια.Ολοι αυτοί οι μικροί και ταπεινοί και πολλές
φορές ξεχασμένοι ήρωες μας δώσανε με την θησία τους το δώρο να αναπνεύ
ουμε τον αέρα της λευτεριάς.
Ακολουθούνε μετά οι Κολοκοτρώνηδες,οι Μακρηγιάννηδες,οι Παπαφλέσηδες
οι Ανδρούτσοι,Κανάρηδες και Μιαούληδες.
Στην μνήμη όλων αυτών πρέπει εμείς να στήσουμε λαμπρό το άγαλμα της ευ
γνωμοσύνης μας.Οι αγώνες που δώθηκαν ενάντια στον ντόπιο και ξένο κατα
κτητή,και συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας,για ψωμί, παιδεία και λευτεριά.
Εμπρός,στηλώσου,Ελλάδα επαναστάτησσα,
βάστα γερά στο χέρι τ'άρματά σου!
Μάταια δεν ξεσηκώθηκεν ο Ολυμπος,
η Πίνδο,οι Θερμοπύλες,δόξασμά σου
Απ' τα βαθιά τους σπλάχνα ξεπετάχτηκεν
η λευτεριά σου ολόφωτη,γενναία
κι απ' τον τάφο του Σοφοκλή,απ' τα μάρμαρα
της Αθήνας,πάντα ιερή και νέα.
Θεών κ'ηρώων πατρίδα,σπάζεις άξαφνα
το ζυγό σου και την ενάντια Μοίρα
με τον ηχό που βγάνει του Τυρταίου σου
του Μπάιρον και του Ρήγα η άξια λύρα.
Η γραμματεία Π.Κ Φρανκφούρτης
Δημήτρης Καραμσαλής-Μήτσος
Τρίτη 24 Μαρτίου 2009
Κυριακή 15 Μαρτίου 2009
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ
Ο πολιτισμός, αντίδοτο στον ρατσισμό 15/03/2009
Όταν, τον Απρίλιο του 2008, το φημισμένο βραβείο Καρλομάγνος για Νέους του ομώνυμου ιδρύματος με έδρα το Άαχεν της Γερμανίας, απονεμήθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε ένα ελληνικό σχολείο, και δη δημόσιο, δεν θα ήταν λίγοι εκείνοι που θα ένιωσαν έκπληξη. Ακούγοντας όμως πως η τιμητική αυτή διάκριση ανήκει στους μαθητές του 1ου Γυμνασίου Βύρωνα, για τους γνωρίζοντες παύει να υπάρχει έκπληξη και τους μη γνωρίζοντες, τους ωθεί να μάθουν.
Στους πρόποδες του Υμηττού, στριμωγμένο σε ένα στενό χώρο, περικυκλωμένο από απρόσωπες πολυκατοικίες, βρίσκεται το συγκεκριμένο σχολείο, από το οποίο ξεχειλίζει ο πολιτισμός, η δημιουργία, το ελεύθερο πνεύμα, η διάθεση για καινούργια πράγματα, η αγαστή συνύπαρξη μαθητών από περίπου δέκα χώρες. Μια πραγματική κυψέλη πολιτισμού και δημιουργίας.
Στο σύνολο των 218 μαθητών, οι 46 είναι παιδιά αλλοδαπών γονέων. Από την Ουκρανία, την Αλβανία, τη Γεωργία, τον Άγιο Δομίνικο, το Κόσσοβο, τη Βραζιλία, τη Ρουάντα, τις Φιλιππίνες και τη Βουλγαρία είναι οι σημερινοί μαθητές που ανήκουν στην κακώς αποκαλούμενη δεύτερη γενιά αυτού του σχολίου.
Συζητώντας με τους δασκάλους και τη διευθύντρια του Γυμνασίου, καταγράψαμε για άλλη μια φορά τους προβληματισμούς τους, τα ερωτήματά τους αλλά και την περηφάνια για τις κατακτήσεις και τις πολλές επιτυχίες των μαθητών τους. Από τις λίγες φορές που καθηγητές μάς μίλησαν με τέτοιο ενθουσιασμό για τους μαθητές τους. Κι όπως διαπιστώσαμε και οι ίδιοι, έχουν απόλυτο δίκιο να είναι υπερήφανοι. Και για τους μαθητές τους, αλλά και για τη δουλειά τους. Διότι εδώ παράγεται πραγματική παιδεία.
Ενώ πήγαμε για να εντοπίσουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δάσκαλοι με τα παιδιά των μεταναστών, τα προβλήματα των ίδιων των μαθητών με αλλοδαπούς γονείς, ασχοληθήκαμε περισσότερα με άλλα. Και αυτά τα "άλλα" είναι αξιοζήλευτα.
Ενδεικτικά να σημειωθεί πως οι μαθητές του σχολείου, εκτός του τιμητικού βραβείου Καρλομάγνος για Νέους που κατέκτησαν πέρσι, έχοντας να συναγωνιστούν άλλα τετρακόσια σχολεία απ' όλη την Ευρώπη, στη διάρκεια των τελευταίων περίπου 30 ετών, έχουν εκδώσει 66 πονήματα-βιβλία. Έχουν λάβει μέρος σε πάρα πολλές εθελοντικές δραστηριότητες και κινητοποιήσεις, με πιο πρόσφατο τη δενδροφύτευση στον Υμηττό. Αλλά αυτό που τραβάει τη προσοχή μου είναι η κινητοποίησή τους να μαζέψουν χρήματα για δυο περιπτώσεις ανθρώπων με διαφορετικά προβλήματα. Με δική τους πρωτοβουλία, έχουν μαζέψει χρήματα για την ενίσχυση τόσο της Βουλγάρας συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα, που έπεσε θύμα δολοφονικής επίθεσης, όσο και για μια μικρή μαθήτρια του σχολείου τους που έχει πρόβλημα υγείας και η οικογένειά της χρειάζεται βοήθεια. Εκτός από τα παραπάνω, ο φιλόλογος Χρήστος Χριστοδουλόπουλος, εμπνευστής πολλών πρωτοβουλιών, που, όπως μας λέει ο ίδιος με περίσσια μετριοφροσύνη, υποστηρίχθηκαν σθεναρά από τη διευθύντρια του Γυμνασίου, κυρία Λεμονιά Κλωνάρη, και την πλειονότητα των συναδέλφων του και των μαθητών, μας απαρίθμησε μια σειρά από δραστηριότητες που έχει λάβει μέρος το σχολείο, και μια σειρά από πρωτοβουλίες των μαθητών.
Άλλο ένα σημαντικό γεγονός είναι και η πρωτοβουλία των δασκάλων για το εβδομαδιαίο μάθημα γνωριμίας. Κάθε Παρασκευή, μετά το υποχρεωτικό μάθημα, μαζεύονται παιδια που προέρχονται από αλλοδαπούς γονείς και απασχολούνται είτε σε ενισχυτική διδασκαλία είτε σε διάφορες δραστηριότητες που στοχεύουν στη καλύτερη γνωριμία μεταξύ τους αλλά και με τους άλλους συμμαθητές τους.
Για το κυρίως πρόβλημα που αντιμετωπίζει το σχολείο στην ένταξη των παιδιών με αλλοδαπούς γονείς η κ. Κλωνάρη σημειώνει με έμφαση «την ανάγκη να σκύψει η πολιτεία στο θέμα της ενισχυτικής διδασκαλίας στη γλώσσα κυρίως, διότι είναι ένα θέμα που πραγματικά μας ανησυχεί. Και δεν είναι θέμα μόνο δικό μας. Αύριο θα είναι πρόβλημα της κοινωνίας. Εμείς κάνουμε τα πάντα και με διάφορους τρόπους να φέρουμε τα παιδια στο επίπεδο των συμμαθητών τους, αλλά αυτό δεν αρκεί. Ειδικά τα παιδια που δεν έχουν γεννηθεί εδώ και έχουν έρθει σε προσχολική ηλικία, αντιμετωπίζουν οξύ πρόβλημα. Και μαζί τους κι εμείς. Φυσικά, οι συνάδελφοι κάνουν τα πάντα με αφοσίωση και υπομονή, αλλά δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ασπιρίνες το πρόβλημα. Μέχρι πέρσι είχαμε την τύχη να έχουμε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.
Στο πλαίσιο του προγράμματος της Ε.Ε., Ενίσχυση Παιδιών Παλιννοστούντων και Αλλοδαπών, είχαμε για δυο χρονιές καθηγήτριες για ενισχυτική διδασκαλία, που πληρώνονταν από το Πανεπιστήμιο. Πρόπερσι δυο καθηγήτριες, η καθεμία από 17 ώρες την εβδομάδα, και πέρσι μια καθηγήτρια, 17 ώρες την εβδομάδα. Με εξαιρετικά αποτελέσματα. Τελειώνοντας το πρόγραμμα και τα κονδύλια της Ε.Ε., σταμάτησε και η παρουσία των καθηγητριών στο σχολείο μας. Σήμερα το πρόγραμμα αυτό συνεχίζει να υπάρχει σε δυο - τρία σχολεία στην Αττική".
Ο κύριος Χρήστος Χριστοδουλόπουλος και ο υποδιευθυντής κύριος Ανδριτσόπουλος, στη συζήτηση που είχαμε, έσταζαν μέλι για μια συγκεκριμένη τάξη. Μάλιστα, ο κύριος Χριστοδουλόπουλος μας είπε επί λέξη πως «είμαι ευτυχισμένος που έχω αυτή τη τάξη». Μιλούσε για τη τάξη Γ1 του σχολείου.
Ανάμεσα στους 23 μαθητές υπάρχουν τρία παιδιά αλλοδαπών και παλιννοστούντων. Ο Στέλιος, που η μητέρα του είναι από τον Άγιο Δομίνικο, η Κυριακή, που οι γονείς της είναι από την Αλβανία και αμέσως γίναμε φίλοι σαν πατριωτάκια που είμαστε, και η Χριστίνα, που έχει τους γονείς της από τη Χειμάρα. Στο ερώτημά μας στα παιδιά, αν έχουν κάποιο πρόβλημα με τα παιδιά που είναι από άλλες χώρες, η απάντηση ήταν με ένα στόμα «όχι» και τα βλέμματα των παιδιών έλεγαν πολλά περισσότερα.
Ως τάξη πρότυπο και με πολύ καλά αποτελέσματα, έχουν λάβει μέρος σε πολλά ταξίδια και έχουν επισκεφθεί άλλα σχολεία στην Ευρώπη. «Αυτό μας έχει βοηθήσει κι εμάς να δούμε τα παιδιά που οι γονείς τους δεν κατάγονται από την Ελλάδα ως πραγματικούς μας φίλους κι όχι ως ξένους», λέει η Εμμανουέλα, μια πολύ καλή μαθήτρια, όπως μας πληροφορεί ο δάσκαλος που είναι παρών.
Αλλά κι ο Στέλιος, που διαφέρει στο χρώμα από τους συμμαθητές του, μας αναφέρει υπερήφανα πως «ποτέ δεν είχα προβλήματα με τα παιδιά της τάξης ή του σχολείου που να σχετίζονταν με ρατσιστική συμπεριφορά». Και η Κυριακή με τη Χριστίνα, από την Αλβανία, έχουν να λένε για την αρμονική συνύπαρξη με τους συμμαθητές τους.
Άλλη μια πρωτοποριακή κίνηση των δασκάλων και των παιδιών, για το κλείσιμο του σύντομου οδοιπορικού μας στο 1ο Γυμνάσιο του Βύρωνα: Προετοιμαζόμενοι για τη γιορτή της 25ης Μαρτίου, φέτος το χορευτικό κομμάτι, που έχει αναλάβει η καθηγήτρια κυρία Σιαφάκα, στην πλειονότητά τους θα το εκτελέσουν οι μαθητές που είναι παιδιά αλλοδαπών γονέων.
Όταν, τον Απρίλιο του 2008, το φημισμένο βραβείο Καρλομάγνος για Νέους του ομώνυμου ιδρύματος με έδρα το Άαχεν της Γερμανίας, απονεμήθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε ένα ελληνικό σχολείο, και δη δημόσιο, δεν θα ήταν λίγοι εκείνοι που θα ένιωσαν έκπληξη. Ακούγοντας όμως πως η τιμητική αυτή διάκριση ανήκει στους μαθητές του 1ου Γυμνασίου Βύρωνα, για τους γνωρίζοντες παύει να υπάρχει έκπληξη και τους μη γνωρίζοντες, τους ωθεί να μάθουν.
Στους πρόποδες του Υμηττού, στριμωγμένο σε ένα στενό χώρο, περικυκλωμένο από απρόσωπες πολυκατοικίες, βρίσκεται το συγκεκριμένο σχολείο, από το οποίο ξεχειλίζει ο πολιτισμός, η δημιουργία, το ελεύθερο πνεύμα, η διάθεση για καινούργια πράγματα, η αγαστή συνύπαρξη μαθητών από περίπου δέκα χώρες. Μια πραγματική κυψέλη πολιτισμού και δημιουργίας.
Στο σύνολο των 218 μαθητών, οι 46 είναι παιδιά αλλοδαπών γονέων. Από την Ουκρανία, την Αλβανία, τη Γεωργία, τον Άγιο Δομίνικο, το Κόσσοβο, τη Βραζιλία, τη Ρουάντα, τις Φιλιππίνες και τη Βουλγαρία είναι οι σημερινοί μαθητές που ανήκουν στην κακώς αποκαλούμενη δεύτερη γενιά αυτού του σχολίου.
Συζητώντας με τους δασκάλους και τη διευθύντρια του Γυμνασίου, καταγράψαμε για άλλη μια φορά τους προβληματισμούς τους, τα ερωτήματά τους αλλά και την περηφάνια για τις κατακτήσεις και τις πολλές επιτυχίες των μαθητών τους. Από τις λίγες φορές που καθηγητές μάς μίλησαν με τέτοιο ενθουσιασμό για τους μαθητές τους. Κι όπως διαπιστώσαμε και οι ίδιοι, έχουν απόλυτο δίκιο να είναι υπερήφανοι. Και για τους μαθητές τους, αλλά και για τη δουλειά τους. Διότι εδώ παράγεται πραγματική παιδεία.
Ενώ πήγαμε για να εντοπίσουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δάσκαλοι με τα παιδιά των μεταναστών, τα προβλήματα των ίδιων των μαθητών με αλλοδαπούς γονείς, ασχοληθήκαμε περισσότερα με άλλα. Και αυτά τα "άλλα" είναι αξιοζήλευτα.
Ενδεικτικά να σημειωθεί πως οι μαθητές του σχολείου, εκτός του τιμητικού βραβείου Καρλομάγνος για Νέους που κατέκτησαν πέρσι, έχοντας να συναγωνιστούν άλλα τετρακόσια σχολεία απ' όλη την Ευρώπη, στη διάρκεια των τελευταίων περίπου 30 ετών, έχουν εκδώσει 66 πονήματα-βιβλία. Έχουν λάβει μέρος σε πάρα πολλές εθελοντικές δραστηριότητες και κινητοποιήσεις, με πιο πρόσφατο τη δενδροφύτευση στον Υμηττό. Αλλά αυτό που τραβάει τη προσοχή μου είναι η κινητοποίησή τους να μαζέψουν χρήματα για δυο περιπτώσεις ανθρώπων με διαφορετικά προβλήματα. Με δική τους πρωτοβουλία, έχουν μαζέψει χρήματα για την ενίσχυση τόσο της Βουλγάρας συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα, που έπεσε θύμα δολοφονικής επίθεσης, όσο και για μια μικρή μαθήτρια του σχολείου τους που έχει πρόβλημα υγείας και η οικογένειά της χρειάζεται βοήθεια. Εκτός από τα παραπάνω, ο φιλόλογος Χρήστος Χριστοδουλόπουλος, εμπνευστής πολλών πρωτοβουλιών, που, όπως μας λέει ο ίδιος με περίσσια μετριοφροσύνη, υποστηρίχθηκαν σθεναρά από τη διευθύντρια του Γυμνασίου, κυρία Λεμονιά Κλωνάρη, και την πλειονότητα των συναδέλφων του και των μαθητών, μας απαρίθμησε μια σειρά από δραστηριότητες που έχει λάβει μέρος το σχολείο, και μια σειρά από πρωτοβουλίες των μαθητών.
Άλλο ένα σημαντικό γεγονός είναι και η πρωτοβουλία των δασκάλων για το εβδομαδιαίο μάθημα γνωριμίας. Κάθε Παρασκευή, μετά το υποχρεωτικό μάθημα, μαζεύονται παιδια που προέρχονται από αλλοδαπούς γονείς και απασχολούνται είτε σε ενισχυτική διδασκαλία είτε σε διάφορες δραστηριότητες που στοχεύουν στη καλύτερη γνωριμία μεταξύ τους αλλά και με τους άλλους συμμαθητές τους.
Για το κυρίως πρόβλημα που αντιμετωπίζει το σχολείο στην ένταξη των παιδιών με αλλοδαπούς γονείς η κ. Κλωνάρη σημειώνει με έμφαση «την ανάγκη να σκύψει η πολιτεία στο θέμα της ενισχυτικής διδασκαλίας στη γλώσσα κυρίως, διότι είναι ένα θέμα που πραγματικά μας ανησυχεί. Και δεν είναι θέμα μόνο δικό μας. Αύριο θα είναι πρόβλημα της κοινωνίας. Εμείς κάνουμε τα πάντα και με διάφορους τρόπους να φέρουμε τα παιδια στο επίπεδο των συμμαθητών τους, αλλά αυτό δεν αρκεί. Ειδικά τα παιδια που δεν έχουν γεννηθεί εδώ και έχουν έρθει σε προσχολική ηλικία, αντιμετωπίζουν οξύ πρόβλημα. Και μαζί τους κι εμείς. Φυσικά, οι συνάδελφοι κάνουν τα πάντα με αφοσίωση και υπομονή, αλλά δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ασπιρίνες το πρόβλημα. Μέχρι πέρσι είχαμε την τύχη να έχουμε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.
Στο πλαίσιο του προγράμματος της Ε.Ε., Ενίσχυση Παιδιών Παλιννοστούντων και Αλλοδαπών, είχαμε για δυο χρονιές καθηγήτριες για ενισχυτική διδασκαλία, που πληρώνονταν από το Πανεπιστήμιο. Πρόπερσι δυο καθηγήτριες, η καθεμία από 17 ώρες την εβδομάδα, και πέρσι μια καθηγήτρια, 17 ώρες την εβδομάδα. Με εξαιρετικά αποτελέσματα. Τελειώνοντας το πρόγραμμα και τα κονδύλια της Ε.Ε., σταμάτησε και η παρουσία των καθηγητριών στο σχολείο μας. Σήμερα το πρόγραμμα αυτό συνεχίζει να υπάρχει σε δυο - τρία σχολεία στην Αττική".
Ο κύριος Χρήστος Χριστοδουλόπουλος και ο υποδιευθυντής κύριος Ανδριτσόπουλος, στη συζήτηση που είχαμε, έσταζαν μέλι για μια συγκεκριμένη τάξη. Μάλιστα, ο κύριος Χριστοδουλόπουλος μας είπε επί λέξη πως «είμαι ευτυχισμένος που έχω αυτή τη τάξη». Μιλούσε για τη τάξη Γ1 του σχολείου.
Ανάμεσα στους 23 μαθητές υπάρχουν τρία παιδιά αλλοδαπών και παλιννοστούντων. Ο Στέλιος, που η μητέρα του είναι από τον Άγιο Δομίνικο, η Κυριακή, που οι γονείς της είναι από την Αλβανία και αμέσως γίναμε φίλοι σαν πατριωτάκια που είμαστε, και η Χριστίνα, που έχει τους γονείς της από τη Χειμάρα. Στο ερώτημά μας στα παιδιά, αν έχουν κάποιο πρόβλημα με τα παιδιά που είναι από άλλες χώρες, η απάντηση ήταν με ένα στόμα «όχι» και τα βλέμματα των παιδιών έλεγαν πολλά περισσότερα.
Ως τάξη πρότυπο και με πολύ καλά αποτελέσματα, έχουν λάβει μέρος σε πολλά ταξίδια και έχουν επισκεφθεί άλλα σχολεία στην Ευρώπη. «Αυτό μας έχει βοηθήσει κι εμάς να δούμε τα παιδιά που οι γονείς τους δεν κατάγονται από την Ελλάδα ως πραγματικούς μας φίλους κι όχι ως ξένους», λέει η Εμμανουέλα, μια πολύ καλή μαθήτρια, όπως μας πληροφορεί ο δάσκαλος που είναι παρών.
Αλλά κι ο Στέλιος, που διαφέρει στο χρώμα από τους συμμαθητές του, μας αναφέρει υπερήφανα πως «ποτέ δεν είχα προβλήματα με τα παιδιά της τάξης ή του σχολείου που να σχετίζονταν με ρατσιστική συμπεριφορά». Και η Κυριακή με τη Χριστίνα, από την Αλβανία, έχουν να λένε για την αρμονική συνύπαρξη με τους συμμαθητές τους.
Άλλη μια πρωτοποριακή κίνηση των δασκάλων και των παιδιών, για το κλείσιμο του σύντομου οδοιπορικού μας στο 1ο Γυμνάσιο του Βύρωνα: Προετοιμαζόμενοι για τη γιορτή της 25ης Μαρτίου, φέτος το χορευτικό κομμάτι, που έχει αναλάβει η καθηγήτρια κυρία Σιαφάκα, στην πλειονότητά τους θα το εκτελέσουν οι μαθητές που είναι παιδιά αλλοδαπών γονέων.
Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009
FRANKFURT PROTEST
Wir zahlen nicht für eure Krise
Demonstrationen am 28. März 2009 in Berlin und in Frankfurt am Main
Am 28. März 2009 sind unter dem Motto "Wir zahlen nicht für Eure Krise – Für eine solidarische Gesellschaft" Demonstrationen in Berlin und Frankfurt am Main geplant. Die Demonstrationen sollen den Auftakt für eine Vielzahl von Protesten und Aktionen für das Jahr 2009 bilden. Sie sind auch der Beginn einer Aktionswoche gegen Krise und Krieg, die am 28. März 2009 beginnt und mit den No-Nato-Protesten Anfang April in Straßburg und Baden-Baden endet. Es ist wichtig, dass die Demonstrationen am 28. März 2009 ein eindrucksvolles Zeichen setzen!
In Deutschland hat sich ein bundesweites Bündnisse gebildet, um diese Demonstrationen vorzubereiten. Am 10. und 11. Januar 2009 haben sich Vertreterinnen und Vertreter von 150 zivilgesellschaftlichen Organisationen und Bewegungen in Paris getroffen. Diese Organisationen rufen aus Anlass des G-20-Treffens am 2. April 2009 in London zu einem Europäischen Aktionstag mit Demonstrationen in vielen Städten am 28. März 2009 auf.
Demonstration ... in Berlin und Frankfurt am Main
Beschluss des Parteivorstandes vom 19. Januar 2009 weiter
Demonstration in Berlin
Auftakt: 12 Uhr, Rotes Rathaus (Karl-Liebknecht-Straße/Spandauer Straße)
Abschlusskundgebung: 16 Uhr, Gendarmenmarkt
Demonstration in Frankfurt am Main
Auftakt: 12 Uhr, Hauptbahnhof und Bockenheimer Warte
Abschlusskundgebung: 16 Uhr, Römerberg
(Externe) Links
www.28maerz.de/aufruf
www.kapitalismuskrise.org
Texte
Demonstrationen am 28. März 2009 in Berlin und in Frankfurt am Main
Am 28. März 2009 sind unter dem Motto "Wir zahlen nicht für Eure Krise – Für eine solidarische Gesellschaft" Demonstrationen in Berlin und Frankfurt am Main geplant. Die Demonstrationen sollen den Auftakt für eine Vielzahl von Protesten und Aktionen für das Jahr 2009 bilden. Sie sind auch der Beginn einer Aktionswoche gegen Krise und Krieg, die am 28. März 2009 beginnt und mit den No-Nato-Protesten Anfang April in Straßburg und Baden-Baden endet. Es ist wichtig, dass die Demonstrationen am 28. März 2009 ein eindrucksvolles Zeichen setzen!
In Deutschland hat sich ein bundesweites Bündnisse gebildet, um diese Demonstrationen vorzubereiten. Am 10. und 11. Januar 2009 haben sich Vertreterinnen und Vertreter von 150 zivilgesellschaftlichen Organisationen und Bewegungen in Paris getroffen. Diese Organisationen rufen aus Anlass des G-20-Treffens am 2. April 2009 in London zu einem Europäischen Aktionstag mit Demonstrationen in vielen Städten am 28. März 2009 auf.
Demonstration ... in Berlin und Frankfurt am Main
Beschluss des Parteivorstandes vom 19. Januar 2009 weiter
Demonstration in Berlin
Auftakt: 12 Uhr, Rotes Rathaus (Karl-Liebknecht-Straße/Spandauer Straße)
Abschlusskundgebung: 16 Uhr, Gendarmenmarkt
Demonstration in Frankfurt am Main
Auftakt: 12 Uhr, Hauptbahnhof und Bockenheimer Warte
Abschlusskundgebung: 16 Uhr, Römerberg
(Externe) Links
www.28maerz.de/aufruf
www.kapitalismuskrise.org
Texte
Κυριακή 1 Μαρτίου 2009
Παγγόσμια γιορτή γυναίκας
Οι γυναίκες «γιορτάζουν» και θυμούνται ότι στις 8 Μάρτη 1857 οι ράφτρες και υφάντρες της Ν. Υόρκης βγήκαν δυναμικά στους δρόμους να διεκδικήσουν ανθρώπινους όρους εργασίας και καλύτερο μεροκάματο, βροντοφωνάζοντας το πρώτο οργανωμένο όχι στον αυταρχισμό και την εκμετάλλευση. Ο ξεσηκωμός αυτός στάθηκε ορόσημο και αφετηρία αγώνων των γυναικών όλου του κόσμου, για ισοτιμία, συμμετοχή στην παραγωγή, κοινωνική καταξίωση, για το δικαίωμα να έχουν λόγο στις αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή και το μέλλον τους, για τη Δημοκρατία, Ελευθερία και Ειρήνη. Από τότε η 8 Μάρτη είναι μια επέτειος - σύμβολο των αγώνων, των θυσιών, αλλά και των κατακτήσεων όλων των γυναικών του κόσμου.Η βιομηχανική επανάσταση, που στηρίχτηκε κατά πολύ στις γυναίκες (και τα παιδιά), ως φτηνότερη εργατική δύναμη, έφερε μαζί της το συνδικαλισμό και τις απεργίες. Έτσι η γυναίκα άρχισε να συνειδητοποιεί τη διττή φύση της ανισοτιμίας της: την ταξική (γυναίκα - εργασία, αμοιβή / εργοδοσία) και τη φυλετική (γυναίκα - άνδρας).Για να αποκτήσει την ισότιμη θέση που της ανήκει στην κοινωνία πρέπει να λύσει και τα δυο αυτά δεσμά της. Όποιος παραβλέπει τη μια πλευρά ακολουθεί λαθεμένες πρακτικές για τη λύση του γυναικείου ζητήματος. Έτσι εξηγείται και η αναποτελεσματικότητα του νεοφεμινιστικού κινήματος τις προηγούμενες 10ετίες, που ανέδειξε μόνο τη φυλετική πλευρά του θέματος. Από την άλλη αν σταθούμε μόνο στην ταξική φύση της γυναικείας εκμετάλλευσης και αγνοήσουμε τις φυλετικές διακρίσεις, που έχουν να κάνουν με το εποικοδόμημα της ανθρώπινης συνείδησης, με αντιλήψεις βαθιά ριζωμένες σε πολιτισμούς και θρησκείες, και που στηρίζουν τη φιλοσοφία τους σε πατριαρχικές δομές της κοινωνίας, είναι σαν να αμφισβητούμε την αναγκαιότητα ύπαρξης του γυναικείου κινήματος.Η οργανωμένη όμως πάλη των γυναικών, μέσα από τους συλλόγους τους, κατέγραψε σπουδαίες κατακτήσεις για τα οικογενειακά, τα κοινωνικά, τα πολιτιστικά δικαιώματα των γυναικών (αρκεί να θυμηθούμε ότι η γυναίκα δεν είχε δικαίωμα εργασίας χωρίς την υπογραφή του συζύγου, δεν δικαιούτο βιβλιάριο τραπέζης στο όνομά της, δεν είχε πρόσβαση στη μόρφωση, δεν συμμετείχε σε αθλητικούς αγώνες, δεν είχε ψήφο!!! - είχε όμως μικρότερο μεροκάματο για την ίδια εργασία! Αυτές τις κατακτήσεις (κι άλλες πολλές), που θεωρούνται σήμερα αυτονόητες, (δεν είναι όμως), η νέα γυναίκα κινείται, ζει και ωριμάζει σ' ένα κλίμα πλαστής ισότητας σε όλα τα επίπεδα της ζωής της. Και δυστυχώς - αν δεν κατανοήσει το πραγματικό περιεχόμενο της ισοτιμίας της - θα «άγεται και θα φέρεται» από ιδεολογήματα, πρότυπα και παραφιλολογίες, που έχουν σκοπό να την κρατήσουν ευέλικτο και φτηνό εργατικό δυναμικό, σεξουαλικό αντικείμενο, τεκνοποιητική μηχανή, με χειραγωγημένη συνείδηση, με μικρές ή καθόλου αντιστάσεις, και προπαντός μακριά από κινήματα και διεκδικητικούς αγώνες. Έτσι θα παίζει στην οικονομία το μπαλαντέρ, ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου, το οποίο τις γυναίκες ρίχνει πρώτες στην ανεργία, πρώτες στη μερική απασχόληση, στη μερική αμοιβή, στη μερική... ζωή.Η γυναίκα σήμερα όμως ξέρει ότι η εργασία δεν είναι μόνο χαρά, αλλά πρωταρχικός παράγοντας, το οξυγόνο, για να προχωρήσει η ισοτιμία της. Μέσα από την εργασία αποκτάει η γυναίκα την οικονομική της ανεξαρτησία και τη χειραφέτησή της. Αντίθετα η ανεργία, εκτός του ότι οδηγεί σε χαμηλότερο μεροκάματο για όλους, σε εντατικοποίηση της δουλειάς, σε κατάργηση ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, σε χτύπημα του συνδικαλισμού, σε πολιτική ομηρία, για τις γυναίκες. Ειδικά έχει και πρόσθετες ψυχολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις:απώλεια αυτοπεποίθησης (ό,τι πιο πρόσφορο για μεγαλύτερη εκμετάλλευση κι επιστροφή στα του «οίκου»)ανασφάλεια, συμβιβασμό και αποδοχή των αντεργατικών μέτρων (συμβόλαιο μη τεκνοποίησης για ένα χρονικό διάστημα, δουλειά χωρίς ένσημα, δουλειά χωρίς αμοιβή για μια συστατική επιστολή, κ.ά.)εξάρτηση (για το σύστημα βολικός ο κόσμος των παραισθήσεων παρά ο δρόμος του αγώνα)βία και κακοποίηση (ακραία φυλετική διάκριση για την πιο βάρβαρη εκμετάλλευση)πορνεία (εναλλακτική πρόταση στις νέες άνεργες) (Γερμανίδα πτυχιούχος 25χρονη άνεργη έχασε το επίδομα ανεργίας όταν αρνήθηκε τη θέση που της προτάθηκε από τον αντίστοιχο ΟΑΕΔ σε ...οίκο ανοχής!)Έτσι το όλο σύστημα κρατάει «δεύτερη» τη γυναίκα και για να καρπώνεται μεγαλύτερο κέρδος από την εργασιακή της δύναμη και για να την χειραγωγεί ευκολότερα πατώντας στην από αιώνες συντηρητική γυναικεία συνείδηση, στην οποία επενδύουν όλοι οι ιδεολογικοί μηχανισμοί. Κομβικό σημείο είναι η βιολογική επιταγή της μητρότητας.Τι απομένει επομένως για την κάθε γυναίκα (εργαζόμενη και άνεργη) από το να αντισταθεί στην πολιτική των αναδιαρθρώσεων στον τομέα της εργασίας και της παιδείας; Κι αυτό γίνεται στο βαθμό που η καθεμία έχει κατανοήσει ότι είναι δικαίωμα ζωής η σταθερή δουλειά με όλα τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα που συνεπάγεται. Είναι δικαίωμα ζωής ο ελεύθερος χρόνος να τον διευθετεί η γυναίκα στην οικογενειακή, πολιτιστική, κοινωνική ή πολιτική ζωή.Να κτίζει τις διαπροσωπικές σχέσεις, τον έρωτα, πάνω στην αλληλοεκτίμηση, αλληλοσεβασμό, την αμοιβαία κατανόηση χωρίς το άγχος να αρέσει μόνο ως σεξουαλικό αντικείμενο.Να γεννά, να μορφώνει και να ανατρέφει παιδιά σε σύστημα υγείας, παιδείας και πρόνοιας, νιώθοντας την αναγνώριση της πολιτείας γι' αυτή τη σημαντική από τη φύση αποστολή της.Κόντρα λοιπόν στο πισωγύρισμα αυτό το μήνυμα στέλνει η 8 Μάρτη κι όχι της γυναικοπαρέας στην ταβέρνα εξομοιώνοντας τη μέρα με εκείνη του Βαλεντίνου ή της Αποκρεάς.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)