Ημερομηνία δημοσίευσης: 07/03/2013

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΡΑΠΑΝΑΚΗ



Ο Ούγκο Τσάβες βάδισε στα χνάρια του Ζαπάτα, του Σιμόν Μπολιβάρ, του Τσε Γκεβάρα, του Αλιέντε, του Μάρκος. Έζησε σαν ήρωας των φτωχών σε όλη τη Γη και ως τέτοιος φεύγει. Πάλεψε για τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ανεξαρτησία

"Σε όσους επιθυμούν τον θάνατό μου, εύχομαι να ζήσουν για πολύ για να δουν πως η Μπολιβαριανή Επανάσταση θα πηγαίνει από μάχη σε μάχη και από νίκη σε νίκη" έλεγε ο Πρόεδρος Ούγκο Τσάβες για όλους εκείνους που ανέμεναν τον θάνατό του, μήπως τυχόν και ξεμπερδέψουν με το «αγκάθι» που αμφισβήτησε την παντοκρατορία των κυρίαρχων, τη Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας.

Και να που συνέβη... Το ημερολόγιο έγραφε 5/3/2013. Αναμενόμενη εξέλιξη; Σαφώς. Η υγεία του μετά την επιστροφή του από την Κούβα, όπου υποβλήθηκε σε δύσκολες και επίπονες επεμβάσεις, στη Βενεζουέλα επιδεινώθηκε. Ο καρκίνος τον νίκησε. Δύσκολα όμως αποδέχεται κάποιος αυτό το νέο. Όχι για λόγους προσωπολατρίας. Ο Τσάβες δεν ήταν άγιος. Επέλεξε να υπερασπιστεί και να στηρίξει μια τάξη, χωρίς περιστροφές, απέναντι σε μια άλλη. Αλλά γιατί ο Ούγκο Τσάβες αντιπροσώπευε και θα αντιπροσωπεύει στο πέρας της Ιστορίας οράματα, ελπίδες και νίκες που γεννήθηκαν μέσα από τα συντρίμμια;

''Πριν τον Τσάβες μάς ένοιαζε αν έχει το παιδί μας παπούτσια, πλέον μας νοιάζει αν έχει και του διπλανού''. Ακριβως αυτή η φράση αποτυπώνει την ουσία της Μπολιβαριανής διαδικασίας. Ο λεηλατημένος λαός της Βενεζουέλας, από τις πολιτικές του ΔΝΤ και των αμερικανοκίνητων κυβερνήσεων, στάθηκε όρθιος στα πόδια του υπό την ηγεσία του Ούγκο Τσάβες, έκανε υπόθεσή του την οικοδόμηση του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Η κυβέρνηση Τσάβες έφτιαξε εκατοντάδες δημόσια σχολεία και νοσοκομεία. Όλα τα παιδιά στις φαβέλες του Καράκας είχαν πλέον δικαίωμα στην εκπαίδευση. Όλοι είχαν πρόσβαση στην υγεία. Τα τεράστια ποσοστά αναλφαβητισμού μειώθηκαν εντυπωσιακά. Οι δείκτες της φτώχειας και της ανεργίας χρόνο με τον χρόνο μειώνονται. Οι Βενεζουελάνοι δεν πέθαιναν πια από επιπόλαιες ασθένειες. Η Μπολιβαριανή Επανάσταση έδωσε χώρο στην κοινωνική αυτοοργάνωση, στην ενίσχυση των θεσμών της αλληλεγγύης, στην αυτοδιαχείριση και στους συνεταιρισμούς. Καθιέρωσε τη λαϊκή συμμετοχή στη διακυβέρνηση. Κάθε γειτονιά έχει τη λαϊκή της συνέλευση (κοινοτικά συμβούλια), τους δικούς της αιρετούς εκπροσώπους. Οι μεγάλες αποφάσεις λαμβάνονται με δημοψηφίσματα. Ο άνθρωπος στη Μπολιβαριανή Δημοκρατία είναι στο επίκεντρο.

«Η επανάσταση των ριζοσπαστικών αναγκών δεν θα στηριχτεί στα απαξιωμένα εργαλεία που μας κληροδότησε ο καπιταλισμός. Η ψυχή είναι ο νέος άνθρωπος. Ο νέος άνδρας και η νέα γυναίκα» έλεγε ο Τσάβες, καθώς επέμενε στην ανάγκη της δημιουργίας του νέου ανθρώπου πάνω στον οποίο θα στηριχτεί ο σοσιαλισμός.

Ο πρόεδρος Τσάβες και η Μπολιβαριανή Δημοκρατία στάθηκαν όρθιοι απέναντι στο πραξικόπημα των πετρελαιάδων, των καναλιών και των Αμερικάνων με τη δυναμική υποστήριξη του ίδιου του λαού. Εκατομμύρια Βενεζουελάνοι περικύκλωσαν το προεδρικό μέγαρο Μιραφλόρες και επανέφεραν τον Τσάβες στο τιμόνι της χώρας.

Οι «διανοούμενοι» και οι αυλοκόλακες του νεοφιλελευθερισμού θα βγουν στα μπαλκόνια. Θα πανηγυρίσουν για τον «δικτάτορα» που πέθανε. Για τον λαό της Βενεζουέλας που «απελευθερώθηκε». «Ένας λιγότερος» θα σκέφτηκαν. Είναι πράγματι ενοχλητική η «παρέα» της Βενεζουέλας, του Εκουαδόρ, της Κούβας, της Αργεντινής, της Ουρουγουάης. Το φάντασμα του Σιμόν Μπολιβάρ πλανιέται κάτω από τα πόδια της «αυτοκρατορίας». Η έμπρακτη αμφισβήτηση του νεοφιλελευθέρου καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού πρέπει να μείνει στην αφάνεια, να αποτελέσει παρελθόν.

Ο Ούγκο Τσάβες βάδισε στα χνάρια του Ζαπάτα, του Σιμόν Μπολιβάρ, του Τσε Γκεβάρα, του Αλιέντε, του Μάρκος. Έζησε σαν ήρωας των φτωχών σε όλη τη Γη και ως τέτοιος φεύγει. Πάλεψε για τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ανεξαρτησία. Μας έδειξε πώς οι λαοί μπορούν να χαράξουν άλλους δρόμους, μακριά από τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού. Η μεγαλύτερη παρακαταθήκη του Ούγκο Τσάβες είναι η παγκόσμια ελπίδα, του σοσιαλισμού του 21ου αιώνα.

Και μπορούμε να του υποσχεθούμε: Σύντροφε Τσάβες, θα αγωνιστούμε για έναν καλύτερο κόσμο, μέχρι την τελική νίκη. Καλό ταξίδι...

Η ΔΗΜΑΡ σε νευρική κρίση

Την ώρα που ο Φώτης Κουβέλης διεκδικεί με αξιώσεις το «κοινωνικό πρόσωπο» της τρικομματικής κυβέρνησης καταθέτοντας προτάσεις για την ανεργία και το «περίφημο» δίχτυ κοινωνικής προστασίας που έχει εξαγγείλει από καιρό, οι διεργασίες στο εσωτερικό του κόμματός του συνεχίζονται, με άγνωστη προς το παρόν κατάληξη για τη συνοχή της ΔΗΜΑΡ.
Ήδη από καιρό στελέχη του κόμματος έχουν συγκροτήσει το Αριστερό Δίκτυο, ένα «ρεύμα ιδεών» – προς το παρόν τουλάχιστον –, όπως το έχουν ονομάσει, το οποίο έχει ταχθεί κατά της συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση Σαμαρά, κατηγορώντας ταυτόχρονα τον Φώτη Κουβέλη ότι έχει απομακρυνθεί από τις αξίες και τις αρ χές που οδήγησαν στην ίδρυση του κόμματος.
Τα στελέχη αυτά, μεταξύ των οποίων βρίσκονται και οι δύο διαγραφέντες βουλευτές Οδυσσέας Βουδούρης και Πάρις Μουτσινάς, αλλά και οι Χρήστος Σταυρόπουλος, Βαγγέλης Ζορκάδης, Θράσος Φωτεινός κ.ά., υποστηρίζουν επιπλέον ότι η προγραμματική συμφωνία που οδήγησε στη συγκρότηση της τρικομματικής κυβέρνησης έχει απολύτως καταστρατηγηθεί, με αποτέλεσμα η ΔΗΜΑΡ σήμερα να αποτελεί απλώς το αριστερό άλλοθι μιας καθαρά «γαλάζιας» πολιτικής.
Εξάλλου το χαριτολόγημα που κυκλοφορούσε εν είδει ανεκδότου στην πρώτη συνάντηση του Αριστερού Δικτύου στο Γκάζι στις 2 Δεκεμβρίου τα λέει όλα: «Free Κουβέλης»! Απελευθερώστε τον Κουβέλη, δηλαδή, με το οποίο εννοούσαν ότι «όταν ο πρόεδρος είχε πάει στις Βρυξέλλες τον Ιούνιο, προφανώς τον κράτησαν... όμηρο οι Ευρωπαίοι!», όπως μας είχε πει τότε χαρακτηριστικά το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ και ένας εκ των πρωτεργατών του Αριστερού Δικτύου Ανδρέας Νεφελούδης.
Να σημειωθεί ότι ειδικά ο Νεφελούδης είναι πιο κοντά από οποιοδήποτε άλλο στέλεχος της Αγίου Κωνσταντίνου στην πόρτα εξόδου. Μάλιστα, την ημέρα της διαγραφής των Βουδούρη - Μουτσινά από τον Κουβέλη, με αφορμή την πρόθεσή τους να μην υπερψηφίσουν την κυβερνητική πρόταση για σύσταση Προανακριτικής σχετικά με τη «λίστα Λαγκάρντ» – η οποία μην ξεχνάμε ότι αποτελούσε πρωτοβουλία Κουβέλη – και κλίνοντας περισσότερο προς την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, ο Νεφελούδης μας είχε πει καθαρά ότι η πορεία του εντός ΔΗΜΑΡ είναι πλέον... υπό διερεύνηση.
Την ίδια μέρα, παραίτηση και αποχώρηση από τη ΔΗΜΑΡ είχε ανακοινώσει και το μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Χαλκιδικής Γιώργος Τσιριγώτης, κατηγορώντας με επιστολή του το κόμμα ότι αγωνίζεται να σωθεί και να κρατηθεί όρθια «η σημερινή πολιτική τάξη και οι πολιτικοί της και όχι η κοινωνία, όπως διακήρυσσε».
Παράλληλα, ο Τσιριγώτης, αναφερόμενος στη στάση της ΔΗΜΑΡ ως προς την κυβερνητική πολιτική στα μεταλλεία χρυσού της Χαλκιδικής, ανέφερε ότι το θέμα στην Αγίου Κωνσταντίνου... «το έκαναν γαργάρα»! Όπως και να ’χει, η επικείμενη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ (9-10 Φεβρουαρίου) αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον...
Ξεχωριστή περίπτωση, όμως, αποτελεί το ιστορικό στέλεχος στον χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς Στέφανος Μπαγεώργος, ο οποίος ήταν και ο μόνος που αποχώρησε από τη ΔΗΜΑΡ με το που αποφασίστηκε η συμμετοχή της στην κυβέρνηση Σαμαρά. Ο Στ. Μπαγεώργος, που ήταν παρών στη συνάντηση του Αριστερού Δικτύου, μιλώντας στο «Π», διαχώρισε τη θέση του λέγοντας ότι ο Δίκτυο αποτελεί μια τάση εντός ΔΗΜΑΡ, ενώ εκείνος έχει αποχωρήσει από το κόμμα...
Δύσκολη συγκυρία
Στις πληροφορίες που τον φέρουν να συνομιλεί με πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ με στόχο τη δημιουργία μιας συγκροτημένης πολιτικής κίνησης, ακόμα και μιας ενδεχόμενης σύμπραξης με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Μπαγεώργος παραδέχθηκε ότι μιλά με πρώην στελέχη της Ιπποκράτους, αλλά και με στελέχη της Αριστεράς που είναι ανένταχτα. Ωστόσο, διευκρίνισε ότι, σ’ αυτήν τη συγκυρία, είναι πολύ δύσκολη μια συζήτηση που θα έχει προοπτική ένα νέο πολιτικό σχήμα.
«Στις μέρες μας ο καθένας κάνει νέο κόμμα» είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε: «Εμείς θέλουμε να διατηρήσουμε τη σοβαρότητά μας. Πρόκειται για μια κατ’ αρχήν συζήτηση, για να δούμε πρωτίστως αν συμφωνούμε μεταξύ μας, και όλα δείχνουν ότι υπάρχει ένας κοινός βηματισμός».
Τόνισε, όμως, ότι δεν μπορεί να προβλέψει πού θα καταλήξουν αυτές οι επαφές, δεδομένου ότι τα στελέχη αυτά έχουν διαφορετικές πολιτικές διαδρομές. «Μιλάμε με στελέχη που έχουν διαδρομή μέσα στο ΠΑΣΟΚ 20 και 30 χρόνων, ενώ εγώ και άλλα στελέχη από την Αριστερά έχουμε εντελώς διαφορετική πορεία» μας έλεγε.
Για το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, τόνισε ότι εκείνος προσωπικά έχει μια διαδρομή στον Συνασπισμό από τη μέρα που γεννήθηκε αυτό το κόμμα, για να καταλήξει ότι «είναι προφανές ότι συζητά, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα»...
Όσο για τον «περίφημο» διάλογο για τη διεύρυνση της Κεντροαριστεράς, έχουμε και λέμε: ο Κουβέλης και η επίσημη ΔΗΜΑΡ κάνουν «μπρος - πίσω», κυρίως για να μην ταυτιστούν με ανάλογες πρωτοβουλίες του ΠΑΣΟΚ και του Βενιζέλου. Το Αριστερό Δίκτυο θυμάται τις... ατάκες Μπίστη – που είχε αναφερθεί μέχρι και στη Δράση του Στέφανου Μάνου – και βγάζει καντήλες! Όσο για τον Στέφανο Μπαγεώργο, μας κατέστησε σαφές ότι «εμείς δεν έχουμε καμία σχέση με αυτήν την Κεντροαριστερά!».