Το νερό...νεράκι

Με στατιστικά στοιχεία της Ομοσπονδίας Ερυθρού Σταυρού και Ερυθρού Ημισέληνου ( IFCR ), 880 εκατομμύρια άνθρωποι στόν κόσμο δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό.
Περι τα 2,7 δισεκατομμύρια απο τα οποία 980 εκατομμύρια παιδιά δεν έχουν πρόσβαση σε εγκαταστάσεις υγιεινής.
Αν σκεφτούμε οτι περισσότεροι απο τους μισούς κατοίκους των νησιών του Ειρηνικού δεν έχουν πόσιμο νερό αλλά ούτε εγκαταστάσεις υγιεινής.
Πάντα με τις επίσημες στατιστικές στήν Ασία και Αφρική γυναίκες δια
νύουν κάθε μέρα με τα πόδια εξι και παρα πάνω χιλιόμετρα για ...νερό.
Ανθρώπινο δικαίωμα που πρέπει να το έχουν όλοι δήλωσε εκπρόσωπος
του ( IFCR ).
Ολοι εμείς που έχουμε δύο και τρείς χειτώνας,εμείς που το όνειρό μας
είναι το σπόρ αυτοκίνητο και το τελευταίο μοντέλο του κινητού, μπορού
με άραγε να αναλογισθούμε πόσοι συνάνθρωποι μας διψούνε κυριολεκ
τικά για...νερό! Αν δεν μας έχει κυριεύσει το τέτας του καταναλωτισμού
αν υπάρχουν έστω λίγα ίχνη ανθρωπιάς ας κάνουμε μερικές σκέψεις
για τους συνανθρώπους του μπλέ πλανήτη.

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ

Απο την FAZ στις 16.03.2010
1.
Was sind eigentlich Griechen?

Die Griechen stammen nicht von Griechen ab. Das ist eine historische Wahrheit, die den Griechen insgeheim keine Ruhe lässt, weshalb sie die slawische Minderheit im Norden des Landes immer noch tüchtig triezen und der kleinen Balkanrepublik Mazedonien ihren Namen nicht gönnen. Machen wir es kurz: Am Ende der Antike, um das Jahr 600, brachen die Slawen über das ausgeblutete Hellas herein und besiedelten es. Dann, nach der Eroberung Konstantinopels um 1204, kamen fränkische Kreuzfahrer, ihnen folgten Bulgaren, Serben, Katalanen und schließlich die Osmanen, die ab 1450 auch die Macht übernahmen. Zwischendurch hatten sich noch albanische Stämme in den dünn besiedelten ländlichen Regionen Thessaliens, Böotiens und auf der Peloponnes niedergelassen. Und selbst die entscheidende Schlacht des griechischen Unabhängigkeitskriegs, in der die englische und die französische Flotte 1827 die Marine des Sultans zusammenschossen, fand an einem Ort statt, Navarino, der nach einem fremden Reitervolk, den Awaren, benannt ist. Von dort ging es dann über die Befreiung Thessalonikis - damals mehrheitlich von Türken und sephardischen Juden bewohnt - weiter bis zur kleinasiatischen Katastrophe von 1922 und dem nachfolgenden Bevölkerungsaustausch mit der Türkei, bei dem das kleine Land eineinhalb Millionen Auslandsgriechen aufnehmen und integrieren musste. Jeder vierte heutige Grieche stammt von diesen Zuzüglern ab, ebenso viele haben slawische oder albanische Wurzeln, aber natürlich halten alle zusammen wie Pech und Schwefel, wenn es gegen äußere Feinde geht. Und da die Türken - Rache für Konstantinopel! - gerade nicht zur Hand sind, geben die Deutschen eine ideale Zielscheibe ab. Denn sie haben während des Zweiten Weltkriegs im Mutterland der europäischen Kultur auf eine Weise gehaust, dass man heute noch schamrot werden muss. (Andreas Kilb)

Richard Dawkins

Αν δεν υπήρχε ο θεός,έπρεπε να βρεθεί,είπε καποτε ο Γάλλος φιλόσοφος Βολταίρος.Ισως να είχε δίκαιο.Φαίνεται πραγματικά ετσι ώστε να μην μπορούσαν πολλοί άνθρωποι να ζήσουν χωρίς θεό.Η ενδιαφέρουσα όμως ερώτηση είναι, χρειαζώμαστε πραγματικά έναν θεό;Νομίζω οχι.
Richard Dawkins

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Μέσα στη θύελλα των αντιδράσεων που προκάλεσαν κάποιες δηλώσεις Γερμανών αξιωματούχων και το εξώφυλλο του περιοδικού Focus, δεν προσέχθηκαν οι αφορισμοί ορισμένων δικών μας πνευματικών ανθρώπων. "Ο γερμανικός πολιτισμός βασίζεται στην γενοκτονία" (Γιάννης Σμαραγδής σκηνοθέτης κινηματογράφου), "οι Γερμανοί έχουν και κάποια χιτλερικά γονίδια" (Παύλος Μάτεση συγγραφέας). Από κοντά και ο σκιτσογράφος Στάθης (Σταυρόπουλος) που εδώ και χρόνια ταυτίζει τη φιγούρα του Γερμανού με τον ένστολο αξιωματικό της Βέρμαχτ και των Ες Ες. Μάλιστα σε σκίτσο της 26ης Φεβρουαρίου (αναδημοσιεύτηκε την επομένη στην "Αυγή") υπαινίσσεται πογκρόμ κατά των Ελλήνων που ζουν στη Γερμανία.
Φυσικά όλα αυτά είναι προκαταλήψεις και εμμονές διαδεδόμενες μεν στην ελληνική κοινωνία, αβάσιμες δε. Όσοι ζήσαμε και εργαστήκαμε στη Γερμανία δεν νιώσαμε ποτέ ότι οι Γερμανοί αντιπαθούν τους Έλληνες ή ότι τους θεωρούν υποδεέστερο λαό.
Ας δούμε όμως ποια είναι σήμερα η θέση στη γερμανική κοινωνία των ομάδων του πληθυσμού που κατεδίωξε το ναζιστικό καθεστώς.
Η χώρα βρίθει μνημείων που μαρτυρούν τα δεινά που υπέστησαν οι εβραϊκής καταγωγής Γερμανοί και πολίτες των κατεχόμενων χωρών της Ευρώπης. Οι χώροι των περισσοτέρων στρατοπέδων συγκεντρώσεως έχουν μετατραπεί σε μουσεία. Η 9η Νοεμβρίου ημέρα της καταστροφής των συναγωγών και των καταστημάτων που ανήκαν σε Γερμανοεβραίους το 1938 εορτάζεται επισήμως. Οι εβραϊκές κοινότητες γνωρίζουν περίοδο άνθισης χάρη και στην εγκατάσταση χιλιάδων ανθρώπων εβραϊκής καταγωγής από την τέως Σοβιετική Ένωση.
Οι ανάπηροι που εξοντώθηκαν μαζικά στο πλαίσιο του προγράμματος ευθανασίας απολαμβάνουν σήμερα την φροντίδα του κράτους και τον σεβασμό των συμπολιτών τους. Είναι αδιανόητο στη Γερμανία να παρκάρει όχημα σε σημείο πρόσβασης αναπηρικού αμαξιδίου.
Οι ομοφυλόφιλοι που έφεραν τότε το ροζ αστέρι σήμερα καταλαμβάνουν υψηλά αξιώματα (π.χ. υπουργός Εξωτερικών, δήμαρχος Βερολίνου) και φυσικά δεν αντιμετωπίζουν διακρίσεις ή την χλεύη της κοινωνίας.
Οι γυναίκες που από την εποχή των Κάιζερ όφειλαν να είναι αφοσιωμένες στα τρία Κ (= Kinder Kirche Kueche δηλ. παιδιά εκκλησία κουζίνα ) έχουν εδώ και δεκαετίες εκπορθήσει τα φρούρια της ανδροκρατίας στην πολιτική, στην κοινωνία στην τέχνη. Η αυταρχική εκπαίδευση- κληρονομιά του πρωσικού κράτους - πάνω στην οποία στηρίχθηκε το ναζιστικό καθεστώς έχει αντικατασταθεί από ένα φιλελεύθερο σύστημα που βρίσκεται σε αντιστοιχία με μια προηγμένη αστική δημοκρατία. Ας θυμίσω ακόμη τη συνταγματικά κατοχυρωμένη παροχή πολιτικού ασύλου που μέχρι τουλάχιστον την τροποποίηση του σχετικού άρθρου ήταν απλόχερη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο κρατικός μηχανισμός της Δυτικής και σε πολύ μικρότερο βαθμό της Ανατολικής Γερμανίας στηρίχθηκε και σε ανθρώπους που υπήρξαν μέλη του ναζιστικού κόμματος. Η γενιά αυτή έχει αποδημήσει εις Κύριον και απομένουν οι υπερήλικες που θέλοντας και μη ήσαν μέλη των οργανώσεων νεολαίας (π.χ. ο πάπας Βενέδικτος, ο συγγραφέας Γκύντερ Γκρας κ.ά.).
Αλήθεια γιατί δεν ενοχλούν τους υπερευαίσθητους Νεοέλληνες οι περιπτώσεις γνωστών προσωπικοτήτων που διετέλεσαν μέλη της μεταξικής ΕΟΝ (π.χ. Μίκης Θεοδωράκης). Συμπερασματικά η σημερινή Γερμανία δεν έχει καμία ομοιότητα με τη Γερμανία του Χίτλερ. Η ύπαρξη και λειτουργία νεοναζιστικών οργανώσεων δεν αποτελεί δυστυχώς γερμανική αποκλειστικότητα. Ας μας προβληματίσουν τα οικεία κακά: η μη ανεκτική κοινωνία, η υπολογίσιμη εμφάνιση νεοφασιστικών τάσεων με ή χωρίς κοινοβουλευτικό μανδύα.