NON PASARAN

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Δελτίο Τύπου

 

• Γιατί δόθηκαν 1,4 δις ευρώ από το Ελληνικό Κράτος το 2012 για ενίσχυση επιχειρήσεων στα Βαλκάνια τη στιγμή που οι ελληνικές επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη από έλλειψη ρευστότητας;
  
• Ερώτηση του Ν. Χουντή στην Κομισιόν  
  

 

Γιατί, το 2012, δόθηκαν 1,4 δις ευρώ από το Ελληνικό Κράτος, στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (ΕΤΑΑ) για ενισχύσεις επιχειρήσεων και άλλες επενδύσεις, κυρίως στα Βαλκάνια, τη στιγμή που οι ελληνικές επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη από έλλειψη ρευστότητας; Αυτό το ερώτημα έθεσε ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντής προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Πιο συγκεκριμένα, ο Ν. Χουντής στην ερώτησή του, αναφέρεται σε ανακοίνωση της ΕΤΑΑ η οποία αφού τονίζει ότι «η Ελλάδα είναι μια σημαντική πηγή άμεσων ξένων επενδύσεων στις χώρες που η ΕΤΑΑ δραστηριοποιείται» σημειώνει ότι «από τον Ιανουάριο του 2012, το ύψος των κοινών επενδύσεων της Ελλάδας με την ΕΤΑΑ έφτασε τα 3,5 δις ευρώ, εκ των οποίων η ΕΤΑΑ έχει μερίδιο 2,1 δις ευρώ και η Ελλάδα 1,4 δις ευρώ». Στη συνέχεια της ερώτησής του ο έλληνας ευρωβουλευτής αφού αναφέρθηκε στη «δραματική» κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, σημείωσε ότι εδώ και τρία χρόνια, η Ελληνική κυβέρνηση, το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί (Κομισιόν, ΕΤΕπ) απέτυχαν να διοχετεύσουν ρευστότητα στην ελληνική οικονομία
παρά τις επανειλημμένες διακηρύξεις τους.

Ο Ν. Χουντής, κατέληξε τονίζοντας, ότι είναι οξύμωρο το γεγονός ότι η Ελλάδα σπεύδει να χρηματοδοτήσει την ενίσχυση επιχειρήσεων σε άλλες χώρες τη στιγμή που οι ελληνικές επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη και κάλεσε την Επιτροπή να σχολιάσει τα παραπάνω και να διευκρινίσει αν υπάρχουν κι άλλοι πόροι που διατέθηκαν από την Ελλάδα για παρόμοιους σκοπούς, εκτός της χώρας.

Σημειώνεται ότι σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΤΑΑ, οι κοινές επενδύσεις Ελλάδας και της Τράπεζας Ανασυγκρότησης (1,4 δις από την Ελλάδα και 2,1 δις από την ΕΤΑΑ σύνολο 3,5 δις) σε εκ. ευρώ είχαν ως εξής: 841 εκ. για την Ρουμανία, 488 εκ. για την Βουλγαρία, 481 εκ. για την Ρωσία. Κατά τομείς: 1,6 δις στη βιομηχανία- εμπόριο και αγροτικά, 900 εκ. σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, 800 εκ. για ενέργεια και 200 εκ. για υποδομές. Επίσης η ΕΤΑΑ αναφέρεται στη στενή συνεργασία της με τις ελληνικές τράπεζες στα Βαλκάνια (Εθνική, Άλφα, Eurobank και Πειραιώς) που στην Βουλγαρία και την Ρουμανία παρείχαν σε 6,540 Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις συνολικού ύψους 168 εκ. ευρώ.

 

13.12.2012    Το Γραφείο Τύπου

Του Μάνου Στεφανίδη




Μοιάζει το σύστημα σαν θηρίο που σφαδάζει από τα επανωτά χτυπήματα αλλά δεν αποφασίζει να πεθάνει. Όμως τα πράγματα όλο και περισσότερο έρχονται στο φως και τα παίγνια μικρών και μεγάλων παιχτών αποκαλύπτονται με ραγδαίους ρυθμούς.
Ο ρόλος του ενός, ο ρόλος του άλλου μαζί με τις απέλπιδες προσπάθειες για τη συγκάλυψη ρόλων, σκηνοθετών και υποβολέων. Τα μίντια τρώνε τα παιδιά τους όταν αυτά δεν τους χρησιμεύουν πια, όταν δεν μπορούν πλέον να βρουν άλλοθι στ' αφεντικά τους. Επί δεκαετίες οι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι, προβεβλημένοι και αφανείς, δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να διαστρεβλώνουν, να συσκοτίζουν την αλήθεια σε όφελος της εργοδοσίας (τους) αλλά και των ίδιων ως (μελλοντικών) επιχειρηματιών. Δείτε πόσοι δημοσιογράφοι του συστήματος, κανονικοί δημόσοι υπάλληλοι όπως θα 'λεγε ο Γιώργος Αναδρανιστάκης, έγιναν εκδότες, τηλεοπτικοί παραγωγοί, για να καταλήξουν βουλευτές και υπουργοί.
Αυτοί λοιπόν οι θεράποντες της “ανεξάρτητης” δημοσιογραφίας και ελευθεροτυπίας θα ήλεγχαν πρωθυπουργούς και πολιτικά πρόσωπα, θα ερευνούσαν σε βάθος υποθέσεις που πυορρούσαν και θα απέδιδαν ευθύνες σε όσους οδήγησαν τη χώρα στη χρεωκοπία και την κοινωνία στον εξευτελισμό και την ταπείνωση; Για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ βέβαια όπως θα 'λεγε ο Πρετεντέρης και η παλαβή Αριστερά που παίζει εν ου παικτοίς που θα 'γραφε ο Μανδραβέλης. Τι κι αν σήμερα όλη η σώφρων -δηλαδή η μη παλαβή- Ευρώπη διαπιστώνει πως το Μνημόνιο δεν βγαίνει και πως οι δανειστές δεν στραγγαλίζουν μόνο την Ελλάδα αλλά κι σούμπιτη την Ευρωζώνη; Για όλα φταίει ο Τσίπρας! Έστω κι αν την πολιτική του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ οικειοποιήθηκαν προεκλογικά από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜ.ΑΡ. για να υφαρπάξουν την ψήφο του ελληνικού λαού, ενώ τώρα χορεύουν κατά τα κέφια του κ. Τόμσεν και του άλλου του Μαζόχα. Οι μάσκες όμως πέφτουν: Ο Βενιζέλος έκρινε πως η λίστα Λαγκάρντ είναι προϊόν υποκλοπής και ο Διώτης συμφώνησε! Αυτός ήταν κι αυτός είναι ο ΣΔΟΕ, που υπολειτουργεί, επειδή αυτό συμφέρει στο σύστημα, και που παρεμβαίνει επιλεκτικά επειδή έτσι θέλει η πολιτική του ηγεσία. Ο τιμητής Ρουμελιώτης, φίλος του Στρως-Καν που ήταν φίλος του Γιωργάκη που από κοινού και μυστικά μεθόδευσαν την είσοδο της Ελλάδας στο ΔΝΤ, ήξερε τους απεχθείς, τους προδοτικούς όρους του Μνημονίου αλλά δεν τους κατήγγειλε. Ούτε βέβαια παραιτήθηκε, αλλά έπαιρνε τον παχυλό του μισθό στις ΗΠΑ υποδεχόμενος και ξεναγώντας εκεί τον φίλο και προϊστάμενό του Βενιζέλο συγγράφοντας από κοινού το Μνημόνιο. Για να επιστρέψει πια στην Ελλάδα όταν δεν τον χρειάζονταν πουθενά, να γίνει αντιπρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς και του Σάλλα -οι Πασόκοι ανέκαθεν αλληλοβοηθούνταν- και να συγγράψει τις “αποκαλύψεις” του ώστε να δοθεί το τελειωτικό χτύπημα στον Γιωργάκη υπέρ του “αδιάφθορου” Βαγγέλα. Ξέρετε, αυτού που πήρε την λίστα Λαγκάρντ σπίτι του. Τι ωραία που έχει δέσει πλέον το γλυκό! Πώς το έλεγε ο Αλέκος Σακελλάριος; Η ευγνωμοσύνη είναι μια ανθρώπινη αρετή που την διαθέτουν αποκλειστικά οι σκύλοι...

Πως καταντήσαμε Παλληκαράκια κουρεμένα Φασιστικά γαλουχημένα Βαρούν γυναίκες δημοσίως Πολύ ξεθάρρεψε το κτήνος Πιστεύουν έφτασε η ώρα Για να κουρσέψουνε τη χώρα Να αρπάξουν ότι έχει απομείνει από τις τρόικας τη δίνη μπότες λοστούς και αλυσίδες ζωστήκανε οι νταμαρτζήδες βγήκαν σεργιάνι οι νέοι χύτες και σπαν μερόνυχτα βιτρίνες μα ο λούκι λούκ επαγρυπνεί Παυλόπουλος εις την σκηνή τον ρόλο έχει αναλάβει τον νόμο για να επιβάλει βοηθός του είναι ο Παπαδάκης ο διοργανωτής της μάχης το είχε αυτός διαισθανθεί δημόσια το είχε πει νόμισε ώμος προς στιγμή πως μάλλον θα διαψευστεί μα να που ο καυγάς ανάβει και καμαρώνει όλο χάρη στην άλλη όχθη επαγρυπνεί οι Νταλτων συμμορία γνώστη τον λούκι λούκ αμφισβητεί δίνει αμέσως εντολή με καραμπίνες οπλιστείτε κι, αλλοδαπούς πυροβολείτε Καρατζαφέρης είναι εδώ σας στέλνει αμέσως νομικό τέτοια ξευτίλα τέτοιο χάλι δεν το χωράει το κεφάλι μας κυβερνούνε οι τρελοί άλλο κακό να μη μας βρει του Έλληνα

Παπαγιάννης Κώστας Ημερομηνία δημοσίευσης: 03/06/2012 Η ΔΗΜ.ΑΡ. εντείνει τις επιθέσεις της στον ΣΥΡΙΖΑ, με τον Φ. Κουβέλη να κατηγορεί σχεδόν καθημερινά τον Αλ. Τσίπρα ότι με τις θέσεις του και κυρίως με την επιμονή στη μονομερή καταγγελία του Μνημονίου "οδηγεί τη χώρα στη δραχμή". Οι επιθέσεις αυτές φαίνονται παράλογες, αν υπολογίσει κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που βρίσκεται πιο κοντά στη ΔΗΜ.ΑΡ. Βρίσκουν όμως διαφορετικό νόημα αν ενταχθούν σε μια στρατηγική περιχαράκωσης της ΔΗΜ.ΑΡ. έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και της δυναμικής ανόδου που κατέγραφε στις τελευταίες δημοσκοπήσεις πριν την απαγόρευση δημοσιοποίησης. Αν και τις πρώτες μέρες μετά τις εκλογές η ΔΗΜ.ΑΡ. κράταγε ή και αύξανε οριακά τις δυνάμεις της, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν μικρή κάμψη, που αν συνεχιστεί μπορεί να οδηγήσει τη ΔΗΜ.ΑΡ. "εκτός παιχνιδιού" στον σχηματισμό κυβέρνησης. Η διατήρηση των δυνάμεών της περνά από διαφοροποίηση από τον ΣΥΡΙΖΑ και τις "ανεύθυνες θέσεις" του. Έτσι, η ΔΗΜ.ΑΡ. φιλοδοξεί να μετατραπεί σε ασφαλή επιλογή των μετριοπαθών ψηφοφόρων για να αποτραπούν οι επιλογές μιας κυβέρνησης συνεργασίας υπό τον ΣΥΡΙΖΑ, που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, τονίζοντας μάλιστα ότι η όποια συμφωνία της ΔΗΜ.ΑΡ. για συμμετοχή σε κυβέρνηση πρέπει να είναι γραπτή, ώστε να μην παραβιαστούν τα συμφωνημένα. Προοδευτική ή οικουμενική κυβέρνηση; Αυτή η στρατηγική της ΔΗΜ.ΑΡ. μπαίνει υπό διαφορετικό πρίσμα αν λάβουμε υπόψη και τις "κυβερνητικές προτιμήσεις" του Φ. Κουβέλη, ο οποίος επιμένει στην ανάγκη συγκρότησης προοδευτικής κυβέρνησης, χωρίς να προσδιορίζει ποιος θα συμμετέχει σε αυτή. Παρ' όλα αυτά, κάποια στελέχη της ΔΗΜ.ΑΡ. επιχείρησαν να προσδιορίσουν αυτές τις προοδευτικές δυνάμεις, καθώς στην συνεδρίαση της Κ.Ε. την προηγούμενη εβδομάδα ακούστηκαν φωνές που υποστήριζαν ότι "δεν μπορούμε να πάμε για επαναδιαπραγμάτευση χωρίς κάποιο αντιμνημονιακό κόμμα", φωτογραφίζοντας το ΠΑΣΟΚ. Παράλληλα, τις τελευταίες μέρες ο Φ. Κουβέλης επανέφερε και την προοπτική οικουμενικής κυβέρνησης, εκτιμώντας ότι κάτι τέτοιο είναι πιθανό, αφού "δύσκολα θα σχηματιστεί κυβέρνηση με άλλο τρόπο". Η επαναφορά της λύσης της οικουμενικής ερμηνεύεται ως ακόμα μια προσπάθεια διαφοροποίησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού "βάζει στο τραπέζι" και την πιθανότητα να μην υπάρξει τελικά κυβερνητική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν τηρηθεί η κόκκινη γραμμή για παραμονή στην Ευρωζώνη που, σύμφωνα με τη ΔΗΜ.ΑΡ., μπορεί να υπηρετηθεί μόνο με τη σταδιακή απαγκίστρωση από το Μνημόνιο. Στις Βρυξέλλες αύριο ο Φ. Κουβέλης Αύριο ο Φ. Κουβέλης θα βρεθεί στις Βρυξέλλες για σειρά διεθνών επαφών. Επιδιώκεται να συναντηθεί με σειρά αξιωματούχων, όπως τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Μ. Σουλτς, τον επικεφαλής των Σοσιαλιστών στο ευρωκοινοβούλιο Χ. Σβόμποντα, τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών Φ. Σταϊνμάιερ, τον επίτροπο για τις κοινωνικές υποθέσεις, κ.ά.

Τι θέλει το ΚΚΕ με την παλιοπαρέα; Καρτερός Θανάσης Ημερομηνία δημοσίευσης: 19/05/2012 Τι ωραίο μπάχαλο! Ο Φλωρίδης κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έγινε αυτό που ο ίδιος ήταν τόσα χρόνια -διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ. Ο Πάγκαλος -μάλιστα, ο Πάγκαλος!- κατηγορεί τον Τσίπρα για ψεύτη. Ο Πλεύρης (του Πλεύρη) δηλώνει ότι θα προσέλθει στη Ν.Δ. για να ενισχύσει το ανάχωμα -τσιμέντο να γίνει, αρκεί να μην περάσουν οι Τάταροι. Ο Βενιζέλος ξιφουλκεί κεντροαριστερά. Σύμπας σχεδόν ο κόσμος των καναλιών και των εφημερίδων αγωνιά για τις επιχειρήσεις που θα κλείσει και για την Ευρώπη από την οποία θα μας αποκλείσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Έχει κάτι το εντελώς κινηματογραφικό όλη αυτή η υστερία -ούτε σκηνοθετημένη να ήταν που λέει ο λόγος. Κάτι από παλιό γουέστερν -οι Καλοί, ο Κακός, κι η Άσχημη. Και, το κυριότερο, κάτι από δικαστήριο. Ή μάλλον όχι απλώς κάτι, αλλά πολύ από δικαστήριο. Έπηξαν παράθυρα και πόρτες, οχτάστηλα και μονόστηλα, από δικαστές, εισαγγελείς, εφέτες, πρωτοδίκες, δικαστικούς κλητήρες, ειρηνοδίκες. Και δικάζουν τον ένα και μοναδικό κατηγορούμενο. Η χώρα που αναδείχτηκε κάποτε σε απέραντο φρενοκομείο, τώρα διεκδικεί την τιμή να καταστεί απέραντο δικαστήριο. Όλα καλά κι όλα ωραία, αλλά το ΚΚΕ τι θέλει σ’ αυτή την παλιοπαρέα; Πώς μιλούν για παραπλάνηση του λαού κι ο Πλεύρης κι η Αλέκα; Πώς δείχνουν με το δάχτυλο τον ψεύτη στο εδώλιο κι ο Πάγκαλος κι ο Περισσός; Πώς γίνεται να είναι δυο εισαγγελείς στη δίκη -ένας από τα αριστερά και ένας από τα δεξιά; Ποια τύφλωση δεν τους επιτρέπει να δουν ότι όσο μισό, ταλαντευόμενο, ασυνεπή, διστακτικό κι αν θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ, η επίθεση που δέχεται έχει αγρίως ταξικά χαρακτηριστικά; Ότι θέλουν να τον αφανίσουν οι αυτουργοί της βαρβαρότητας που αφανίζουν ανθρώπους και δικαιώματα μέσα στο καθεστώς του Μνημονίου; Κι αντί τώρα, μετά την προειδοποίηση της 6 Μάη, να χαμηλώσουν κάπως τους τόνους, πρόσθεσαν τη δική τους υστερία στην υστερία των άλλων. Έτσι σπρώχνουν το πολιτικό λάθος μέχρι τα όρια της πολιτικής μωρίας. Και το πολιτικό κόστος μέχρι τα όρια της κομματικής αυτοχειρίας. Γιατί δεν καταλαβαίνουν ότι σε κάθε πάνελ που εμφανίζονται να συναγωνίζονται σε εμπάθεια κατά του ΣΥΡΙΖΑ τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, μπαίνουν βαθύτερα στο βάλτο -εκλογικό και πολιτικό. Και προετοιμάζουν, όπως κάπου γράφτηκε, την επόμενη κρίση τους...

Αγαπητέ, παλιέ μου σύντροφε, Φώτη Κουβέλη, Στα μέλη της ΔΗΜ.ΑΡ. ήθελα να γράψω, αλλά με παρακίνησε να σου γράψω προσωπικά ο τίτλος του ψηφοδελτίου «Δημοκρατική Αριστερά - πρόεδρος Φώτης Κουβέλης». Αν και διαφωνώ, θέλω να σε διαβεβαιώσω ότι κατανόησα και υπερασπίστηκα ως θεμιτή την εμμονή του κόμματός σας να κατέβει αυτόνομα στην παρθενική εκλογική του αναμέτρηση. Και χάρηκα, στ' αλήθεια, για το εκλογικό αποτέλεσμα που κατακτήσατε. Το θεωρώ πολύτιμη παρακαταθήκη. Μόνο που τώρα, τώρα που κερδίσατε ένα αναπάντεχο ποσοστό πάνω από το 6% και ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε σε δεύτερο κόμμα με ποσοστό πάνω απ' το 16%, δεν είμαστε πλέον εκεί απ' όπου ξεκινήσαμε τον προεκλογικό αγώνα. Τώρα είναι τα δύσκολα που ανοίγουν το αύριο για την υπεράσπιση της κοινωνίας και για τη δύσκολη προοπτική του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Άκουσα και διάβασα και ξαναδιάβασα, μήπως και κάτι παρεξήγησα στο πρώτο άκουσμα, τη δήλωσή σου για τον τρόπο που διαχειρίστηκαν ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ τη διερευνητική εντολή για τη συγκρότηση κυβέρνησης της Αριστεράς. Και θύμωσα, αγαπητέ μου Φώτη. Ενοχλήθηκα, όχι με τη γνώμη που διατύπωσες, αλλά διότι δεν αξίζει ούτε στην ιστορία ούτε την πολιτεία σου τούτη η ευκολία της παραπομπής στο αυτονόητο που, ανεπιτυχώς για την ώρα, επιχειρεί να παραγάγει η εξουσία. Ξέρω και σου αναγνωρίζω τη μέριμνα να οροθετήσεις το νέο κόμμα της ΔΗΜ.ΑΡ. Μόνο που τούτος ο θεμιτός σκοπός δεν φτάνει για να υπερκεράσει την έγνοια για την υπόθεση της Αριστεράς στον τόπο μας και στην Ευρώπη. Οι πρώτες ρωγμές στις αντιδράσεις των ευρωπαϊκών και των τραπεζικών επιτελείων έδειξαν το εφικτό μιας ριζικής απαγκίστρωσης της Ελλάδας από το Μνημόνιο. Και η ορατή πιθανότητα για την επίτευξη κάποιας συντηρητικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ή για νέες εκλογές τροφοδότησε ξανά τους εκβιασμούς. Μπορούμε να βαθύνουμε αυτήν την τομή; Κι εδώ, αγαπητέ, παλιέ μου σύντροφε, Φώτη Κουβέλη, θεώρησες ως αλήθεια τις δηλώσεις και τις παραδηλώσεις των εκβιαστών και λησμόνησες το μήνυμα της κάλπης. Καταδίκασες, λοιπόν, ως εξτρεμιστική περίπου, την πολιτική του παλιού σου κόμματος, επειδή, κατά τη γνώμη σου, υπονόμευσε την προοπτική «συγκρότησης κυβέρνησης που θα έχει ευρεία λαϊκή και κοινοβουλευτική νομιμοποίηση και θα ενσωματώνει το σαφές μήνυμα των εκλογών ότι η κοινωνία και η χώρα δεν μπορούν να πορευτούν με την πολιτική που καταδικάστηκε από τους πολίτες». Γνωρίζεις καλύτερα από μένα ότι η σημερινή Βουλή των τριακοσίων αποτελείται από 279 βουλευτές και 21 νεοναζί. Η συγκρότηση, λοιπόν, μιας «κυβέρνησης ευρείας λαϊκής και κοινοβουλευτικής νομιμοποίησης» απαιτεί, πέρα από τη δεδηλωμένη, και ένα σώμα βουλευτών που θα στηρίξει το νομοθετικό και το κυβερνητικό έργο. Τουλάχιστον 151 βουλευτές στους 279. Αλλιώς, θα πρόκειται για μια κυβέρνηση που δεν θα μπορεί να κυβερνήσει. Πέρα, λοιπόν, από τ' ανέξοδα λόγια, ας δούμε τους αριθμούς. Από τη μια, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα του Μνημονίου, διαθέτουν, με το καλπονοθευτικό μπόνους των 50 εδρών, 149 βουλευτές στη νέα Βουλή. Από τη άλλη, οι δυνάμεις που, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, έχουν εκφραστεί κατά του Μνημονίου διαθέτουν 130 βουλευτές, αν θεωρήσουμε ότι σ' ένα τέτοιο μπλοκ μπορούν να αθροιστούν αυτονοήτως οι 26 του ΚΚΕ και οι 33 των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, δηλαδή. Με άλλα λόγια, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ελέγχουν απολύτως, με την αρνητική τους ψήφο, τις αποφάσεις του κοινοβουλίου. Δεν είναι ασήμαντη λεπτομέρεια ότι τα δύο αυτά κόμματα έχουν δεσμευθεί, με τις υπογραφές των αρχηγών τους, να τηρήσουν απαρέγκλιτα τους όρους του Μνημονίου σε όποια θέση κι αν βρεθούν μετά τις εκλογές. Κι ότι, ως σήμερα, αρνούνται πεισματικά να αναιρέσουν τούτη τη δέσμευση. Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, λοιδόρησαν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για μια κυβέρνηση περιορισμένης διάρκειας με αποκλειστικό σκοπό την αναίρεση των νομοθετημένων μέτρων που αφορούν στα εργασιακά δικαιώματα, στη διόγκωση της φτώχειας, της ανεργίας και της ύφεσης. Λοιδόρησαν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών και την υιοθέτηση της απλής αναλογικής. Κι επέλεξαν να θέσουν, ως προεκλογικό δίλημμα, το σενάριο ψήφου ανοχής ή και εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς που, εκ των πραγμάτων, δεν θα είναι παρά μαριονέτα στα χέρια των δύο μνημονιακών πρώην κομμάτων εξουσίας. Δεν μου ακούγεται ούτε ηθική, αλλά ούτε λογική μια τέτοια προοπτική. Δυστυχώς, αγαπητέ μου σύντροφε, την άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να μην αποδεχτεί μια κυβερνητική λύση δίχως ετούτα τα στοιχειώδη την όρισες ως «διατύπωση μαξιμαλιστικών θέσεων που ακυρώνουν οποιαδήποτε λύση». Ακυρώνουν, όντως, οποιαδήποτε μνημονιακή λύση. Διότι αυτό είναι η εντολή των εκλογέων της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Να ακυρωθεί το Μνημόνιο που, με κάθε βεβαιότητα, καταστρέφει τις ζωές των ανθρώπων, διαλύει τη δημοκρατία, τρέφει την ξενοφοβία και οδηγεί με ακρίβεια εκτός Ευρώπης και Ευρωζώνης. Χρόνια πριν, τον καιρό του Μάαστριχτ, στην περίφημη αυλή του Πολίτη στην οδό Κέκρωπος, ο Φίλιππος Ηλιού είχε πει στην παρέα πως αυτή η Ευρώπη που φτιάχνεται δεν έχει μέλλον. Θα διαλυθεί καταστρέφοντας όχι μόνο τα ευρωπαϊκά οράματα της δικής μας Αριστεράς αλλά και τις κοινωνίες και τις οικονομίες και τους πολιτισμούς της Ευρώπης. Από τη σκοπιά της Αριστεράς, λοιπόν, από τη σκοπιά του σοσιαλισμού, η ευρωπαϊκή προοπτική απαιτεί τη ρήξη για την αλλαγή πορείας. Και το αποτέλεσμα των προχθεσινών εκλογών στην Ελλάδα, έβαλε το λιθαράκι του σ' αυτή την κατεύθυνση. Κι εσύ, κάτω από την πίεση της ρητορικής της εξουσίας, τούτο το λιθαράκι ετοιμάζεσαι να το ρίξεις στο νερό. Υπάρχει μια χιώτικη παροιμία που ομιλεί περί αυτού. «Ο Μησέν Τζανής τσ' ο Μησέν Μπουρλής ημαλώσασιν [μαλώσανε]. Τσ' εκάμασιν τα καρλουπάκιάν των [τους σκούφους] φυτίλια-φυτίλια [κλωστές-κλωστές]. Τσ' ερρίξασιν στ' έναν πετραδάϊν [πετραδάκι] εις την θάλασσαν τσ' ήκαμένεν μπλουμ». Δικαιούσαι να το ρίξεις το λιθαράκι στο νερό. Και η ΔΗΜ.ΑΡ. να επιμείνει στην «προσπάθεια συγκρότησης κυβέρνησης ευρείας λαϊκής και κοινοβουλευτικής νομιμοποίησης». Μιας κυβέρνησης που, αντικειμενικά, για να πει «καλημέρα», θα χρειάζεται την έγκριση των κομμάτων του Μνημονίου. Μόνο που, παλιέ μου σύντροφε, σε τούτο το σενάριο οι 52 βουλευτικές έδρες του ΣΥΡΙΖΑ περισσεύουν. Η «ευρεία κοινοβουλευτική νομιμοποίηση» των 168 βουλευτών φτάνει και περισσεύει. Μένει το ποιος θα κάνει τη μαριονέτα σε τούτο το σενάριο. Εύλογο το ερώτημα. Αλλά σ' αυτό, δυστυχώς, δεν μπορώ να σε βοηθήσω με ιδέες και προτάσεις. Εμμένω στην ιδέα πως, με τις διαφορές μας, θα ξαναβρεθούμε στον αγώνα τον καλό. Όσο πιο γρήγορα, τόσο καλύτερα. * Ο Ν. Θεοτοκάς είναι καθηγητής Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο