Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

ΠΟΙΟΣ ΕΙΔΕ ΚΡΑΤΟΣ ΛΙΓΟΣΤΟ, Σ΄ΟΛΗ ΤΗ ΓΗ ΜΟΝΑΔΙΚΟ,
ΕΚΑΤΟ ΝΑ ΕΞΟΔΕΥΕΙ, ΚΑΙ ΠΕΝΗΝΤΑ ΝΑ ΜΑΖΕΥΕΙ?
ΝΑ ΤΡΕΦΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΡΓΟΥΣ, Ν΄ΑΧΕΙ ΕΦΤΑ ΠΡΟΘΥΠΟΥΡΓΟΥΣ
ΤΑΜΕΙΟ ΔΙΧΩΣ ΧΡΗΜΑΤΑ, ΚΑΙ ΔΟΞΗΣ ΤΟΣΑ ΜΝΗΜΑΤΑ?
Ν΄ΑΧΕΙ ΚΛΗΤΗΡΕΣ ΓΙΑ ΦΡΟΥΡΑ, ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΚΛΕΒΟΥΝ ΦΑΝΕΡΑ,
ΚΙ ΕΝΩ ΑΥΤΟΙ ΣΕ ΚΛΕΒΟΥΝΕ, ΤΟΝ ΚΛΕΦΤΗ ΝΑ ΓΥΡΕΥΟΥΝΕ?
ΟΛΑ Σ΄ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΗ ΜΑΣΚΑΡΕΥΤΗΚΑΝ, ΟΝΕΙΡΑΤΑ, ΕΛΠΙΔΕΣ, ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΙ,
ΟΙ ΜΟΥΡΕΣ ΜΑΣ ΜΟΥΤΣΟΥΝΕΣ ΕΓΙΝΗΚΑΝ, ΔΕΝ ΞΕΡΟΜΕ ΤΙ ΛΕΓΕΤΑΙ ΝΤΡΟΠΗ.
ΣΠΑΘΙ ΑΝΤΙΛΗΨΗ, ΜΥΑΛΟ ΞΕΦΤΕΡΙ, ΚΑΤΙ ΜΙΣΟΜΑΘΕ, ΚΙ΄ΟΛΑ ΤΑ ΞΕΡΕΙ.
ΚΙ ΑΠΟ ΠΡΟΣΠΑΠΠΟΥ, ΚΙ ΑΠΟ ΠΑΠΠΟΥ, ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΜΠΟΥΦΟΣ ΚΑΙ ΑΛΕΠΟΥ.
ΘΕΛΕΙ ΑΚΟΜΑ, ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ, ΝΑ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕΙ ΤΟΝ ΕΥΡΩΠΑΙΟ,
ΣΤΑ ΔΥΟ ΦΟΡΩΝΤΑΣ, ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΠΟΥ ΧΕΙ, ΣΤΟ΄ΝΑ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙ, ΣΤ΄ΑΛΛΟ ΤΣΑΡΟΥΧΙ.

ΣΟΥΛΟΥΠΙ, ΜΠΟΪ , ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΟ,
ΥΦΟΣ ΤΟΥ ΓΟΗ, ΨΕΥΤΟΜΟΙΡΑΙΟ.
ΛΙΓΟ ΚΑΤΣΟΥΦΗΣ, ΛΙΓΟ ΓΚΡΙΝΙΑΡΗΣ,
ΛΙΓΟ ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ, ΛΙΓΟ ΜΟΥΡΝΤΑΡΗΣ.

ΚΑΙ ΨΩΜΟΤΥΡΙ, ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΦΕ,
ΤΟ ΔΕ ΒΑΡΥΕΣΑΙ, ΚΙΩΧ ΑΔΕΡΦΕ.
ΩΣΑΝ ΠΟΛΙΤΗΣ, ΣΚΥΦΤΟΣ ΡΑΓΙΑΣ,
ΣΑΝ ΠΙΑΣΕΙ ΠΟΣΤΟ, ΔΕΡΒΕΝ ΑΓΑΣ.

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ,
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.
Ω ΕΛΛΑΣ ΗΡΩΩΝ ΧΩΡΑ,
ΤΙ ΓΑΪΔΑΡΟΥΣ, ΒΓΑΖΕΙΣ ΤΩΡΑ.!!!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ, 1853 - 1919

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Ημερομηνία δημοσίευσης: 11/09/2011
Του Δημήτρη Παπαδημούλη

Απλή αναλογική και συσπείρωση του ευρύτερου χώρου της αριστεράς και της οικολογίας
Όλοι συνειδητοποιούν ότι λειτουργούμε με τεχνητή υποστήριξη και υπό σκληρή κηδεμονία, γεγονός που μαρτυρά και τη χρεωκοπία ενός ολόκληρου πολιτικού μοντέλου διακυβέρνησης που εφαρμόστηκε για δεκαετίες και αφορά κυρίως τα δύο κόμματα εξουσίας. Πηγή των προβλημάτων που επιδεινώνονται είναι η αποδεδειγμένη αποτυχημένη συνταγή του Μνημονίου με ευθύνη και της τρόικας και της κυβέρνησης, αλλά και ο «μάγειρας» που ετοιμάζει αυτή τη συνταγή, δηλαδή η κυβέρνηση, που επιδεικνύει μια εξαιρετική διαχειριστική ανικανότητα. Έτσι εξηγείται η απόλυτη και γρήγορη πτώση του ΠΑΣΟΚ, όπως αποδεικνύεται και από τις δημοσκοπήσεις.
Βρισκόμαστε σε τέλος εποχής. Η διάδοχη κατάσταση δεν έχει διαμορφωθεί. Η αδιευκρίνιστη ψήφος εκφράζει ένα εκρηκτικό κοινωνικό μείγμα ανασφάλειας, δυσπιστίας, αβεβαιότητας για το αύριο. Το ζητούμενο είναι πώς θα εξασφαλιστεί μια νέα διέξοδος, διότι με την παρούσα κρίση δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο κόσμος θα κινηθεί προς τα αριστερά. Μετά το κραχ το ʼ29, στην Αμερική ήρθε ο Ρούσβελτ και το New Deal, που ήταν η αμερικανική «σοσιαλδημοκρατία», αλλά στη Γερμανία ήρθε ο Χίτλερ, στην Ισπανία ο εμφύλιος και μετά ο Φράνκο και στην Ιταλία ο Μουσολίνι.
Το χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα, με δεδομένη την αποτυχία των μονοκομματικών κυβερνήσεων, πρέπει να αλλάξει τον εκλογικό νόμο και να φέρει την απλή αναλογική με πλήρη αντιστοιχία ψήφων και εδρών. Αυτό μπορεί να ισχύσει στις επόμενες εκλογές εάν Παπανδρέου και Σαμαράς συμφωνήσουν, αν και αρκεί και μόνο ο Παπανδρέου με τη συμφωνία της ελάσσονος αντιπολίτευσης που είναι υπέρ της απλής αναλογικής.
Αυτό θα υποχρεώσει τους πάντες να αποκτήσουν κουλτούρα συνεργασίας με βάση συγκεκριμένο πρόγραμμα, κάτι που γίνεται στην Ευρώπη εδώ και δεκαετίες και θα δώσει τη δυνατότητα στον ελληνικό λαό να υποδείξει αυτός την κατεύθυνση των συνεργασιών με την ψήφο του.Ορισμένοι λανσάρουν με πολύ έντονο τρόπο τα σενάρια συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ως λύση στο πρόβλημα. Πώς αθροίζοντας δύο αποτυχίες θα δημιουργήσουν μια θριαμβευτική επιτυχία; Αν αυτό θεωρούν ως λύση, πρέπει να το πουν και στον ελληνικό λαό ζητώντας την έγκρισή του με εκλογές. Η κοροϊδία και η εξαπάτηση έχει και όρια. Οτιδήποτε άλλο είναι αλλοίωση της λαϊκής ετυμηγορίας.
Για τον ΣΥΝ και την πολιτική συμμαχία μας, τον ΣΥΡΙΖΑ, ασφαλώς και δεν μπορούμε να νιώθουμε ικανοποίηση με το 5-6% που μας δίνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις. Πρόκειται για ποσοστό χαμηλότερο απ' αυτό που μπορούμε και που θα περίμενε κανείς ειδικά σʼ αυτήν τη χρονική συγκυρία.
Ο βασικός λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι υπάρχει μια πολυδιάσπαση της αριστεράς και μια παρατεινόμενη αδυναμία της να ενωθεί γύρω από συγκεκριμένους και εφικτούς στόχους προβάλλοντας απέναντι στη συστηματική αποτυχία του δικομματισμού, μια προοδευτική εναλλακτική λύση, ικανή να διεκδικήσει έναν ισχυρότερο ρόλο στα πράγματα. Αυτό είναι η μεγάλη πρόκληση. Μια αριστερά που προτείνει, που διεκδικεί, που επιβάλλει και που κερδίζει.
Χρειάζεται μια κοινή πλατφόρμα και μια πλατιά, δημοκρατική, αντι-νεοφιλελεύθερη συμμαχία με όπλα ρεαλιστικές και εφικτές λύσεις που δίνουν λύσεις στα προβλήματα της κρίσης. Μια τέτοια συμμαχία θα μπορούσε να περιλαμβάνει: Οικολόγους Πράσινους, Δημοκρατική Αριστερά, το κόμμα Δημαρά, τους διαφωνούντες του ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ αλλά και μικρότερες δυνάμεις. Η αυτοεξαίρεση του ΚΚΕ δεν θα πρέπει να εμποδίσει και τους υπολοίπους να συγκροτήσουν ένα τέτοιο πλατύ μέτωπο.
Αφού χάσαμε μαζί με χιλιάδες άλλους τη μάχη να μην διασπαστεί ο ΣΥΝ, γιατί σήμερα ο ενωμένος ΣΥΝ θα έπαιρνε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά επιμένουμε στην δημιουργία μιας πλατιάς αντι-νεοφιλελεύθερης πολιτικής συμμαχίας. Ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του το Σάββατο στη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ τάχθηκε υπέρ αυτής της ιδέας. Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω γιατί ο καλός μου σύντροφος και φίλος Φώτης Κουβέλης βρίσκει ότι μπορεί να συζητάει εκλογική συνεργασία με τον κ. Δημαρά και όχι με τον ΣΥΝ. Το κόμμα που συνίδρυσε και υπήρξε εξέχον στέλεχός του για 20 και πλέον χρόνια.
Ο κόσμος της αριστεράς μάς «τραβάει από το μανίκι» να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Υπάρχουν και άνθρωποι που δεν έχουν ψηφίσει ποτέ αριστερά και λένε: «Τι περιμένετε; Ενωθείτε γύρω από πέντε συγκεκριμένα πράγματα και προσφέρετε λύσεις», για να βρούμε κι εμείς διέξοδο.

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

«Ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό, και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ

» Κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ. Γνωρίζω εκ των προτέρων, ότι αυτή η κίνησή μου είναι συμβολική, εν τούτοις η συνείδησή μου, και η αξιοπρέπειά μου ως ενεργού πολίτη μου επιβάλλει να σας γνωστοποιήσω τα εξής: Ο πατέρας μου Μάνος Λοΐζος αγωνίστηκε με τον δικό του τρόπο, για αξίες όπως η Ελευθερία, η Δημοκρατία, και η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Προσπάθησε να υπηρετήσει μέσω της τέχνης του, τα οράματα και τις αξίες ενός καταπιεζόμενου λαού, ο οποίος με πολύ κόπο, αίμα και δάκρυα αγωνίστηκε για την Δημοκρατία, την οποία τόσο βάναυσα του την στερούσαν. Αφού αυτός ο λαός κατοχύρωσε με πολλούς αγώνες τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία στην Ευρώπη είχαν κατακτηθεί χρόνια πριν, έρχεστε σήμερα και όπου δικαιώματα βάζετε ευκαιρίες.
» Τα δικαιώματα στην εργασία, την υγεία, την παιδεία, την ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, τα έχετε κάνει ένα απέραντο fast track έξυπνων επενδύσεων, ξεπουλώντας όχι μόνο τον δημόσιο πλούτο αυτή της χώρας, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.
» Τόσα χρόνια σας ακούω να χρησιμοποιείτε το 'Καλημέρα Ήλιε' στις κομματικές σας συγκεντρώσεις. Παλιότερα, απλά με ενοχλούσε αισθητικά καθώς και με πλήγωνε, εξαιτίας αφενός της υποκρισίας σας, -διότι οι δικές σας αξίες επέβαλαν και έναν βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής, και δημιούργησαν σκλάβους αντί για ελεύθερους ανθρώπους, και ενεργούς πολίτες- και αφετέρου διότι οι δικές σας αξίες δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με αυτό που προσπαθεί να πει το συγκεκριμένο τραγούδι. Τώρα όμως πλέον εξοργίζομαι, γιατί δείχνει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους αγώνες του λαού και των εργαζομένων, πράγματα τα οποία ενέπνευσαν τον πατέρα μου, και του έδωσαν και μια αντίστοιχη στάση ζωής στην καθημερινότητά του ως πολίτη, και στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του.
» Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου λαού, για δημοκρατία και ελευθερία. Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά, πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος. Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα. Βέβαια ίσως να απαντήσετε ότι το έργο του Μάνου Λοΐζου ανήκει στον λαό. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως και η συγκεκριμένη πράξη εκ μέρους μου. Επειδή όπως αποδείχτηκε δεν είστε, και ούτε ήσασταν ποτέ μέρος αυτού του λαού, και δεν έχετε πλέον κανένα δικαίωμα και καμία νομιμοποίηση να συνεχίζετε να τον εξαπατάτε.
» Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας. Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει».

Μυρσίνη Λοΐζου

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Καλό σου ταξίδι καλέ μας άνθρωπε

03/05/2011
Δήλωση του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, για τον θάνατο του Θανάση Βέγγου

Η Ελλάδα έχασε τον καλό της άνθρωπο.

Ο Θανάσης Βέγγος ήταν το πρόσωπο που μπόρεσε στη ζωή, στο σανίδι και στο πανί να αποδώσει με τον πιο αληθινό τρόπο την ελληνική κοινωνία και την πολυτάραχη ιστορία των τελευταίων δεκαετιών.

Βιοπαλαιστής και Μακρονησιώτης, αυτοδίδακτος και σπουδαίος ηθοποιός, σεμνός και ευγενής, ήταν η χαρακτηριστικότερη μορφή του λαϊκού πολιτισμού και της κουλτούρας.

Δεν είναι τυχαίο που αγαπήθηκε τόσο πολύ από όλες τις γενιές που είχαν την τιμή να παρακολουθήσουν την πορεία και το έργο του.

Όλοι και όλες μας είμαστε τυχεροί που υπήρξε και περπάτησε δίπλα μας.

Καλό ταξίδι Θανάση μας.

To Γραφείο Τύπου

Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

ΕΛΛΑΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ....

Σακούλα στο πρόσωπο και... άλλα!

Ποιος είπε ότι τελείωσαν τα βασανιστήρια; Και ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι το εξπρές του μεσονυχτίου δεν συνεχίζει εν έτη 2011 το θλιβερό του δρόμο; Η ιστορία που θα διηγηθούμε, αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο.
Όλα άρχισαν στις 13 Απριλίου, όταν άντρες του Λιμενικού στον Πειραιά συνέλαβαν 20χρονη Ρουμάνα, η οποία είχε στην κατοχή της ποσότητα ινδικής κάνναβης. Η συνέχεια γνωστή: ανάκριση, απολογία, προφυλάκιση... Ίσως να μην είχε ιδιαίτερη αξία η αναφορά μας στο γεγονός αν δεν είχαν μεσολαβήσει απίστευτες βιαιότητες κατά τη διάρκεια της ανάκρισης. Όχι ότι είναι η πρώτη φορά που οι κρατούμενοι, ιδίως οι κρατούμενες, υφίστανται βασανιστήρια, απλώς δύσκολα προκύπτουν καταγγελίες. Αλλά ας έρθουμε στα γεγονότα, όπως τα περιγράφει στην κατάθεσή της η 20χρονη.
“...Στο Λιμενικό το δήλωσα από την αρχή, αλλά άρχισαν να με χαστουκίζουν. Με ρωτούσαν στα ελληνικά αλλά εγώ δεν καταλάβαινα. Τους είπα στα αγγλικά ότι δεν καταλαβαίνω καλά τα ελληνικά. Βρήκαν πάνω μου ένα βιβλιαράκι με εκφράσεις ελληνικών από τα ρουμανικά. Εκεί ήταν σημειωμένο το “δεν καταλαβαίνω ελληνικά” και συνέχισαν να με χτυπούν χειρότερα (...) Στο Λιμενικό με χτύπησαν άσχημα ιδίως στα χέρια. Τις χειροπέδες μου τις γύρισαν με τα χέρια πίσω και μου έβαλαν σακούλες στο πρόσωπο. Αυτό επαναλήφθηκε δύο φορές με τη σακούλα στο στόμα. Μετά ένας από αυτούς με πήγε σε ένα δωμάτιο, μόνον εγώ και αυτός και άρχισε να με ψαχουλεύει, να με πειράζει στο στήθος και λοιπά. Μετά άρχισε να με δέρνει. Ήρθαν και οι άλλοι μετά. Με ρωτούσαν συνεχώς: “θέλεις πίπα;” “σου αρέσει η πίπα;” Στο πίσω μέρος του ποδιού μου έχω ένα μεγάλο σημάδι. Δεν ξέρω με τι με λαβώσανε. Έχασα τις αισθήσεις μου τρεις φορές. Ένας με κλώτσησε στον πισινό και γενικά δεν ήξερα τι μου γινόταν (...)
Η κοπέλα αυτή τη στιγμή βρίσκεται στις φυλακές Κορυδαλλού.
Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, καταγγέλλει την απάνθρωπη συμπεριφορά των αντρών του Λιμενικού, τα στοιχεία των οποίων εύκολα μπορούν να προκύψουν από την ώρα σύλληψης και παραμονής της νεαρής στο ανακριτικό λιμενικό γραφείο. Καλούμε το υπουργείο Δικαιοσύνης να πάρει άμεσα θέση, ελπίζοντας ότι η υπόθεση δεν θα μπει στα συρτάρια. Από μας, τουλάχιστον, θα υπάρχει συνέχεια.

Κυριακή 10 Απριλίου 2011

Ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και ο ΟΗΕ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 07/04/2011

Του Βασίλη Πριμικήρη*



Στα σύνορα της Ευρώπης έχουμε και πάλι πόλεμο, άσχετα αν ορισμένοι με απύθμενη υποκρισία τον ονομάζουν « ανθρωπιστική επέμβαση». Στον πόλεμο αυτό δυστυχώς συμμετέχει και η Ελλάδα διαθέτοντας τα λιμάνια της, τα αεροδρόμια της και φυσικά τον εναέριο χώρο της.
Στη Λιβύη συνεχίζονται ασταμάτητα οι βομβαρδισμοί. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος που ξεκίνησαν οι Γάλλοι, οι Βρετανοί και κλιμακώνουν σήμερα όλες οι ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας στο όνομα υποτίθεται της υπεράσπισης του άμαχου πληθυσμού όχι μόνο δεν σταμάτησε μια ανθρώπινη καταστροφή, έναν νέο βάρβαρο εμφύλιο πόλεμο, αλλά τον επέτειναν ακόμη περισσότερο.
Φυσικά, κανείς ορθολογικός και πολύ περισσότερο αριστερός και προοδευτικός άνθρωπος δεν μπορεί να υπερασπισθεί το καθεστώς Καντάφι ειδικότερα τα τελευταία δέκα χρόνια πορείας του. Όμως, θα ήταν τραγικό λάθος κάνοντας μηχανιστικές μεταφορές να μεταφέρουμε λαθεμένα, διαφορετικές πραγματικότητες από άλλες αραβικές χώρες όπου τον τελευταίο καιρό έχουμε λαϊκές εξεγέρσεις.
Τα πράγματα είναι πολύ πιο πολύπλοκα και όπως πάντα η πολιτική υποκρισία δια μέσου της αλόγιστης προπαγάνδας πολλές φορές περισσεύει προκειμένου να δικαιολογηθούν παράνομες και ύπουλες ενέργειες. Τέτοιες είναι οι ενέργειες που δια μέσω πυρός και σιδήρου προσπαθούν να επιβάλουν τα ΝΑΤΟϊκά κοράκια για να εκμεταλλευθούν τον φυσικό πλούτο χωρών και λαών.
Οι παλιές αποικιοκρατικές λογικές επίσης δεν έχουν εξαλειφθεί και με την πρώτη ευκαιρία έρχονται στην επιφάνεια από τις χώρες εκείνες που υποτίθεται ότι έχουν ανεβασμένο τον δείκτη του «πολιτικού πολιτισμού τους» και στην κυριολεξία «σφάζονται» για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το θέμα, όμως, που πρέπει να απασχολήσει ιδιαίτερα όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους του κόσμου για την υπεράσπιση της ειρήνης και το διεθνές δίκαιο είναι άλλο. Είναι το τεκμήριο της νομιμότητας του ΟΗΕ να επιτρέπει με τη δική του σφραγίδα επεμβάσεις ιμπεριαλιστικές, που όχι μόνο δεν μπαίνουν σαν διαμεσολαβητής στις οποιεσδήποτε αντιμαχόμενες πλευρές, αλλά το αντίθετο στέκονται με τον πιο άγριο τρόπο στο πλευρό της μιας πλευράς, της πλευράς εκείνης και μόνο που εξασφαλίζει τα δικά τους συμφέροντα και το βασικότερο καταλύουν αυθαίρετα κάθε μορφή εθνικής ανεξαρτησίας της οποιασδήποτε χώρας.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια ο ΟΗΕ έχει καταντήσει όργανο νομιμοποίησης και δικαιολόγησης επεμβάσεων ιμπεριαλιστικών και νεοαποικιοκρατικών σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Τα παραδείγματα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας το ’99 και γενικότερα των Βαλκανίων, του Αφγανιστάν και σήμερα της Λιβύης είναι πολύ χαρακτηριστικά. Οι ομοιότητες είναι πολλές.
Ως γνωστό από το 1945 υπάρχει το άρθρο 43 του 7ου κεφ. του Καταστατικού του ΟΗΕ όπου καθαρά αποδέχεται ότι όλα τα μέλη του προκειμένου να συμβάλουν στην διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας αναλαμβάνουν να θέτουν στην διάθεση του Συμβουλίου Ασφαλείας όποτε το ζητήσει με όρους ειδικών συμφωνιών ένοπλες δυνάμεις που θα παρεμβαίνουν αυτές και μόνο…. σε διάφορες επίμαχες περιοχές για να επιβάλουν την ειρήνη ( Κυανόκρανοι ).
Στην πραγματικότητα όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ο ΟΗΕ ποτέ δεν κατάφερε να έχει ένα δικό του αξιόμαχο στρατό επέμβασης για την επιβολή της ειρήνης σε αντιμαχόμενες πλευρές σε χώρες μέλη του. Ο ΟΗΕ δεν έκανε σχεδόν τίποτε όσες φορές είχαμε πραγματικές εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες, γιατί απλά πολλές ισχυρές χώρες αρνήθηκαν να δώσουν στρατεύματά τους στον οργανισμό να επέμβει. Οι ίδιες αυτές χώρες όμως δεν δίστασαν να δώσουν την πλήρη στήριξη τους στο ΝΑΤΟ για να κάνει τις δικές του επεμβάσεις εξασφαλίζοντας τα οικονομικά συμφέροντα των Αμερικάνων, των ιμπεριαλιστικών και νεοαποικιοκρατικών δυνάμεων της Ε.Ε και φυσικά των δικών τους.
Στην πρόσφατη περίπτωση της Λιβύης διαπιστώνουμε ξεκάθαρα ότι για μια φορά ακόμα ο ΟΗΕ δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Ενώ, πρώτα, θα έπρεπε βάσει και των άρθρων 40-41 του 7ου κεφ. του Καταστατικού του να επιδιώξει μια οποιανδήποτε διαμεσολάβηση μεταξύ των καθεστωτικών και αντικαθεστωτικών στη Λιβύη για την επιβολή της ειρήνης, έκανε ακριβώς το αντίθετο. Μέσω του Συμβουλίου Ασφαλείας και με τη συνένοχη αποχή της Κίνας και της Ρωσίας ο ΟΗΕ, χωρίς καμία διπλωματική προσπάθεια για ειρήνη, έδωσε το πρόσχημα τους Γάλλους και τους Εγγλέζους στην πρώτη φάση και το ΝΑΤΟ στο σύνολό του, σήμερα, στην προώθηση του πολέμου, των βομβαρδισμών που όσο «επιλεκτικοί» κι αν είναι εξαφανίζουν ανθρώπινες ζωές κύρια από τον άμαχο πληθυσμό.
Τελείως έξω από τις αρχές και το καταστατικό του, ο ΟΗΕ γίνεται ένας μηχανισμός νομιμοποίησης της πιο άγριας επέμβασης ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ενάντια στην εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα μιας χώρας μέλους του.
Η κατάσταση στη Λιβύη σήμερα θυμίζει αρκετά το Κόσσοβο του χθες.
Ο ΟΗΕ μη έχοντας δικές του δυνάμεις χρησιμοποιείται για άλλους σκοπούς πέρα και έξω από τους σκοπούς για τους οποίους δημιουργήθηκε.
Ένας ΟΗΕ που χρησιμοποιεί θα μπορούσε να πει κανείς «ειδικούς ιδιωτικούς φρουρούς» για να επιβάλει την θέλησή του εκ των πραγμάτων είναι έρμαιο των «εταιρειών» που του παρέχουν τους ιδιωτικούς φρουρούς. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι όλοι σχεδόν οι επιθετικοί πόλεμοι των ΗΠΑ και των ΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων έγιναν με την έγκριση ή την ανοχή του ΟΗΕ. Η επανεξέταση του ρόλου του ΟΗΕ σήμερα είναι θέμα μέγιστης σημασίας στην μάχη υπεράσπισης της παγκόσμιας ειρήνης.

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Οι λαοί να αποφασίσουν για το «Σύμφωνο της Ευρώπης»


Η Ευρωπαϊκή Αριστερά στη μάχη για την απόκρουση της επίθεσης:
αναγκαία η συγκρότηση ενός πλατιού μετώπου

Το τριήμερο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) και του Συνασπισμού στην Αθήνα για την «Κρίση του δημόσιου χρέους - Προτάσεις της αριστεράς για τη διέξοδο από την κρίση» ήταν χρήσιμο γιατί τέθηκαν για συζήτηση ζητήματα που απασχολούν έντονα τον κόσμο της αριστεράς. Αυτό έδειξε η μεγάλη συμμετοχή του κόσμου και τις τρεις ημέρες των εργασιών, παρά τις μονομέρεια στις συμμετοχές. Τις ημέρες αυτές στις Βρυξέλλες οι ηγέτες της ευρωζώνης αποφάσισαν για το «Σύμφωνο του ευρώ», τη λιτότητα για όλους τους λαούς της ευρωζώνης.
Αυτή την πραγματικότητα περιέγραψε με σαφήνεια ο ηγέτης της γερμανικής αριστεράς, Die Linke, Όσκαρ Λαφοντέν, το Σάββατο το βράδυ μπροστά σε 1.000 άτομα όταν είπε ότι η μόνη καινοτομία του «συμφώνου για το ευρώ» είναι ότι η κα Μέρκελ θέλει να επιβάλει σ’ όλες τις χώρες της Ευρώπης, την πολιτική από την οποία υποφέρουν οι εργαζόμενοι της Γερμανίας».
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά απορρίπτει αυτήν την πολιτική και θεωρεί πως ήρθε η ώρα να περάσει σε «αντεπίθεση», όπως είπε ο πρόεδρος του ΚΕΑ Πιερ Λοράν, και συνέχισε: «η συνάντηση στην Αθήνα σηματοδοτεί την έναρξη της πιο μεγάλης εκστρατείας του ΚΕΑ».
Για την ανάγκη να εκφραστούν οι λαοί με δημοψήφισμα, με τη συλλογή ενός εκατ. υπογραφών ώστε να τεθεί στο κέντρο της πολιτικής συζήτησης η δημιουργία ενός «Ταμείου αλληλεγγύης και ανάπτυξης», μίλησε ο Φράνσις Βουρτς πρώην πρόεδρος της ευρωομάδας GUE.
Ο Αλέξης Τσίπρας επεσήμανε ότι «στο τόξο των απόψεων και των δυνάμεων που έδωσε το παρών στο συνέδριό μας υπάρχουν διαφορές. Υπάρχουν όμως και κοινοί τόποι. Υπάρχουν κοινές υποχρεώσεις. Να υπερασπιστούμε τον ελληνικό λαό, υπερβαίνοντας τον κατακερματισμό. Να γίνουμε αξιόπιστη δύναμη».

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Πρόγραμμα του διεθνούς συνεδρίου για το Δημόσιο χρέος
και τις πολιτικές λιτότητας στην Ευρώπη

Ημερομηνία δημοσίευσης: 06/03/2011

Αθήνα, 10-12 Μαρτίου 2011

Σινέ Κεραμεικός - Κεραμεικού 58 & Μαραθώνος 13

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

19.15-19.30
Έναρξη του συνεδρίου

Συντονίστρια: Ρένα Δούρου, Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού (Υπεύθυνη για την Ευρωπαϊκή Πολιτική, την Ευρωπαϊκή Αριστερά και τις Διεθνείς Σχέσεις) Δημήτρης Βίτσας, Γραμματέας του Συνασπισμού Νίκος Πετραλιάς, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς

19.30-22.00
Εναρκτήρια Δημόσια Εκδήλωση

Γιάννης Δραγασάκης, Οικονομολόγος, Πρώην Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Φρανσουά Ντελαπιέρ, Γενικός Γραμματέας του Κόμματος της Αριστεράς - Γαλλία Πέδρο Παέζ, Οικονομολόγος, Τράπεζα του Νότου, Πρώην υπουργός- Ισημερινός Χοσέ Λουίς Σεντέγια, Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας Μίκαελ Σλεχτ, Βουλευτής, Υπεύθυνος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του DIE LINKE για θέματα Οικονομικής Πολιτικής .

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

10.00-12.00
Επιπτώσεις της κρίσης στην Ευρώπη

Συντονιστής: Πάνος Τριγάζης, Οικονομολόγος, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού Μιχάλης Βακαλούλης, Κοινωνιολόγος, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris VIII-Γαλλία Τζιοβάνα Βέρτοβα, Οικονομολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μπέργκαμο Μαρία Καραμεσίνη, Οικονομολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Ευρωπαϊκή Ερευνητική Ομάδα Dynamo Ρικάρντο Μπελοφιόρε, Οικονομολόγος, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπέργκαμο

12.00-14.00
Αίτια της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη

Συντονιστής: Σπύρος Λαπατσιώρας, Οικονομολόγος, Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης Μπριγκίτ Ούνγκερ, Οικονομολόγος, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης - Ολλανδία Γιώργος Σταθάκης, Οικονομολόγος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης Δημήτρης Σωτηρόπουλος, Οικονομολόγος, Διδάσκων στο Πανεπιστήμιο ΑιγαίουΕυκλείδης Τσακαλώτος, Οικονομολόγος, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

14.00 -15.00 Διάλειμμα

15.00-17.00
Πολιτικές της Ε.Ε. για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους

Συντονίστρια: Έλενα Παπαδοπούλου, Οικονομολόγος, Επιστημονική συνεργάτις του ΙΝΠ Βαγγέλης Παπαχρήστος, Οικονομολόγος, Ανεξάρτητος Βουλευτής Θόδωρος Παρασκευόπουλος, Οικονομολόγος, συνεργάτης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑΜαρίκα Φραγκάκη, Οικονομολόγος, μέλος της Ομάδας των Ευρωπαίων Οικονομολόγων για μια Εναλλακτική Πολιτική στην Ευρώπη Γιαν Τοπορόφσκι, Οικονομολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο SOAS του Λονδίνου

17.00-17.30 Διάλειμμα

17.30-19.30
Όψεις της κρίσης στην Ελλάδα Ι

Συντονίστρια: Σίσσυ Βελισσαρίου, Καθηγήτρια στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αντιπρόεδρος του ΙΝΠ Παναγιώτης Λαφαζάνης, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Μανιάτης, Καθηγητής ΜΜΕ, Πανεπιστήμιο Αθηνών Αλέξης Μητρόπουλος, Νομικός, Πρόεδρος της Ένωσης για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους Γιάννης Μπανιάς, Μέλος της Γραμματείας της ΑΚΟΑ, πρώην Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ

19.30-22.00
Όψεις της κρίσης στην Ελλάδα ΙΙ

Συντονίστρια: Όλγα Αθανίτη, Μέλος της Γραμματείας της ΑΚΟΑ Νίκος Κοτζιάς, Πολιτικός Επιστήμονας, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιά Γιάννης Μηλιός, Καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού Δημήτρης Παπαδημούλης, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, πρώην Ευρωβουλευτής Συνασπισμού Σοφία Σακοράφα, Ανεξάρτητη ΒουλευτήςΓιάννης Τόλιος, Οικονομολόγος, Μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού.

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

10.00-12.30
Αντιστάσεις των ευρωπαϊκών συνδικάτων και κινημάτων

Συντονιστής: Γιάννης Μπουρνούς, Μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού, Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΚΕΑ Νάσος Ηλιόπουλος, Γραμματέας του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας Συνασπισμού Αλέκος Καλύβης, Συνδικαλιστής, Πρώην Αναπληρωτής Πρόεδρος ΓΣΕΕ Ντομινίκ Τζανοτί, Συνδικαλίστρια, FSU-Γαλλία Αλεξάντρα Στρίκνερ, Οικονομολόγος, ATTAC Αυστρία Εκπρόσωπος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ιρλανδίας (π.ε.)

12.30-14.30
Κρίση χρέους και προγράμματα λιτότητας σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Συντονίστρια: Νατάσα Θεοδωρακοπούλου, Οικονομολόγος, Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΚΠΕ του Συνασπισμού, Μέλος της Γραμματείας της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΚΕΑ Εκπρόσωπος του Σιν Φέιν, Ιρλανδία (π.ε.)Ταμάς Μόρβα, Οικονομολόγος, Μέλος της Γραμματείας του Κόμματος Εργατών Ουγγαρίας-2006 Μαριάνα Μορτάγκουα, Οικονομολόγος, Συνεργάτης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Μπλόκο της Αριστεράς - Πορτογαλία Χαβιέρ Ναβασκουές, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Σεβίλλης, Γραμματέας της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας

14.30-15.30 Διάλειμμα

15.30-17.30
Προτάσεις για τη διέξοδο από την κρίση (1)

Συντονιστής: Γαβριήλ Σακελλαρίδης, Οικονομολόγος, Μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού, Μέλος του Δ.Σ. του ΙΝΠ Ελιζαμπέτ Γκοτιέ, Διευθύντρια του Espaces Marx, μέλος του Δ.Σ. του Δικτύου Transform! - Γαλλία Ερίκ Τουσσαίν, Πρόεδρος της Επιτροπής για την Κατάργηση των Χρεών του Τρίτου Κόσμου - Βέλγιο Μιχάλης Τρεμόπουλος, Ευρωβουλευτής Οικολόγων Πράσινων, Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα Νίκος Χουντής, Ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, Ομάδα GUE-NGL

17.30-19.30
Προτάσεις για τη διέξοδο από την κρίση (2)

Συντονιστής: Ρούρικ Χολμ, Νομικός Εκπρόσωπος του Δικτύου Transform! Γιάννης Βαρουφάκης, Οικονομολόγος, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Κώστας Βεργόπουλος, Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, Πανεπιστήμιο PARIS VIII Κούνιμπερτ Ράφερ, Οικονομολόγος, Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της ΒιέννηςΈλμαρ Αλτφάτερ, Πολιτικός Επιστήμονας, μέλος ATTAC Γερμανίας

20.00-22.00
Δημόσια Εκδήλωση

Συντονιστής: Χάρης Γολέμης, Διευθυντής του ΙΝΠ, Μέλος του Δ.Σ. του Δικτύου Τransform!

20.00-20.15
Πρωτοβουλία του ΚΕΑ για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης και Αλληλεγγύης

Φράνσις Βιρτς, Πρώην πρόεδρος της Ευρωομάδας GUE-NGL-Γαλλία

20.15-22.00
Πώς θα βγούμε από την κρίση; Οι προτάσεις της Ευρωπαϊκής Αριστεράς

Πιέρ Λοράν, Εθνικός Γραμματέας του Γαλλικού ΚΚ, Πρόεδρος του Κόμματος Ευρωπαϊκή Αριστερά Όσκαρ Λαφοντέν, Πρώην Υπουργός Οικονομικών Γερμανίας, Πρώην Συμπρόεδρος του DIE LΙΝΚΕ Αλέξης Τσίπρας, Πρόεδρος του Συνασπισμού, Αντιπρόεδρος του Κόμματος Ευρωπαϊκή Αριστερά

Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου:

Ελιζαμπέτ Γκοτιέ, Χάρης Γολέμης, Μίμης Δαρειώτης, Ρένα Δούρου, Κωνσταντίνα Κιντώνη, Βάλτερ Μπάγερ, Γιάννης Μπουρνούς, Έλενα Παπαδοπούλου, Γαβριήλ Σακελλαρίδης, Ρούρικ Χολμ

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Του Φαίδωνος Χατζηδημητρίου
Στις 25.1 είχαμε εκείνη την αξέχαστη δήλωση της Δημοκρατικής Αριστεράς που εξομοίωνε τους (στενόμυαλους!) "συμπαραστάτες" των μεταναστών με τους "ακροδεξιούς 'σωτήρες' στον Άγιο Παντελεήμονα". Την επομένη, με μια μεσοβέζικη δήλωση, η Δ.Α. επιχείρησε να σκεπάσει την αήθεια που διέπραξε και έκτοτε πολιτεύεται επί του θέματος μεταξύ αγνόησής του και συγκρατημένης εχθρότητας προς τους απεργούς και το κίνημα συμπαράστασης. Ανάμεσα στην αγνόηση και την εχθρότητα, έχει υιοθετήσει και την πονηρή στάση του δήθεν απολιτικού φιλάνθρωπου: Στέλνει τον κ. Λεβέντη στα νοσοκομεία, ο οποίος βλέπει τους απεργούς πείνας, τους γιατρούς, τη διοίκηση, δηλώνει την ανθρώπινη συμπαράστασή του στη δοκιμασία που περνούν οι πεινώντες και εύχεται αίσιον τέλος. Από ανθρωπιές και ανθρωπισμούς, τίποτ' άλλο. Πήξαμε. Ώς και η Τρέμη με τον Πρετεντέρη. Από πολιτική συμπαράσταση, μηδέν. Ούτε ότι κάποτε υπήρξαν αριστεροί δεν θυμούνται οι τωρινοί νυκοκυραίοι. Αλλά και αυτή η ανθρώπινη και τάχα απολιτική συμπαράσταση, κάλπικα ανθρωπιστική και βαθύτατα αντιδραστική πολιτικά είναι, όταν την ίδια τη μέρα της επίσκεψης Λεβέντη (3.3), η Δ.Α. δηλώνει ότι και το υπουργείο Εσωτερικών και οι απεργοί επιδεικνύουν αδιάλλακτη στάση. Την ίδια ακριβώς ώρα που ο Ραγκούσης λυσσομανά πάνω από έτοιμους, ανοιχτούς τάφους.

* Καραμουρτζούνης. Αμφιλεγόμενος (με τα λεφτά των άλλων) φιλάνθρωπος, που προκάλεσε πάταγο στην Αθήνα περί το 1960. Τοποθέτησε παντού στα πεζοδρόμια χτιστούς κουμπαράδες - κερματοδέκτες για τους πάσχοντες συνανθρώπους.

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Στο Βήμα της Κυριακής ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας
κάνει λόγο για αναγκαία συμπώρευση ολου του χώρου της
αριστεράς,παραδοσιακής και ριζοσπαστικής,οικολόγων καθώς
επίσης και της μερίδας των σοσιαλιστών του ΠΑΣΟΚ που
βλέπουν καθημερινά την έννοια του σοσιαλισμού να εξευτελί
ζεται.
Για την έξοδο απο την κρίση αναφέρει ο Αλέξης Τσίπρας σαν
μοναδικό τρόπο την επαναδιαπραγμάτευση των όρων του χρέους
ως προς τον τρόπο πληρωμής.
Τα μέτρα της κυβέρνησης θα είναι ανάλογα σε όλους και οχι
μόνον στούς εργαζωμένους και τους κοινωνικά αδύναμους.
Το γιατί δεν ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του υπουργού των
Οικονομικών Γ.Παπακωνσταντίνου ο πρόεδρος του ΣΥΝ απάντησε
οτι η πρόσκληση αυτή έγινε μόνον για να μην υπάρξει ολική
κυβερνητική συντριβή κάτω απο το βάρος του πολιτικού κόστους.
Θεωρεί επίσης ο πρόεδρος του ΣΥΝ για την εκ μέρους κυβέρνησης
στάση των πληρωμών "στημένο παιχνίδι"
Τον τελευταίο καιρό υπήρξαν κατηγορίες κατά του ΣΥΝ οτι
υποθάλπτει το κίνημα του "δεν πληρώνω" για τις αστικές συγκοι
νωνίες και τα διόδια.Ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρει σαν πραγματι
κούς υποκινητέςτις παράνομες συμβάσεις των εργολάβων και
τις αυξήσεις του 40%.

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Ο ΣΥΡΙΖΑ πέθανε, ζήτω ο νέος ΣΥΡΙΖΑ

Του Βασίλη Κωτούλα

Τώρα είμαστε στην επόμενη μέρα, στην επόμενη σελίδα. Οι σύντροφοι δημιούργησαν τη Δημοκρατική Αριστερά και με χαρά είδα ότι στο κόμμα αυτό ενεργοποιήθηκαν και κάποιοι καλοί μου σύντροφοι και ελπίζω αυτοί και οι νέοι σε ηλικία αγωνιστές να ανανεώσουν και τον ηγετικό του πυρήνα, γιατί αυτός παραμένει τόσο στενός και τόσο παλιός, τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα, και αυτό δεν δείχνει -όπως δεν έδειχνε και κατά τη διάρκεια που συγκροτούσαν τη λεγόμενη "Α.Π." στο πλαίσιο του ΣΥΝ- τίποτε το ανανεωτικό.
Θα ευχόμουν και στο κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς να έχει καλή πορεία και από τη σκοπιά του να συμβάλει στο να πραγματοποιηθεί το ρήγμα εις βάρος του μεταλλαγμένου και ακραία πλέον νεοφιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ. Οι αρχικές μου ανησυχίες ότι οι κοινωνικές και πολιτικές δυναμικές θα ωθούσαν τη Δημοκρατική Αριστερά να έχει την κατάληξη του τέως συντρόφου του ΙΚΚ που από μετεξέλιξη σε μετεξέλιξη, δηλαδή από κατρακύλα σε κατρακύλα, από την αρχική αποκομμουνιστικοποίηση στην αποαριστεροποίηση και αρκετοί, ακόμη και ηγέτες του πάλαι ποτέ κραταιού ανανεωτικού ΙΚΚ κατέληξαν να είναι σήμερα και αντικομμουνιστές, ευτυχώς φαίνεται να μην επαληθεύονται. Τις ανησυχίες μου για την πορεία της Δημοκρατικής Αριστεράς δεν τις τροφοδοτούσαν μόνο οι δυναμικές της πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας των τελευταίων δύο περίπου δεκαετιών της Ιταλίας και της Ευρώπης, αλλά και το γεγονός ότι το περιεχόμενο αρκετών κειμένων συντρόφων της λεγόμενης "Α.Π.", όσο ήταν στον ΣΥΝ και σήμερα είναι στην Δημοκρατική Αριστερά, ταυτιζόταν και ταυτίζεται -χωρίς οι ίδιοι να το γνωρίζουν και να το συνειδητοποιούν- με αντίστοιχα και σχετικά παλαιότερα κείμενα και προβληματισμούς (και έχω αρκετά τέτοια στο αρχείο μου) των τέως Ιταλών συντρόφων. Στην ελληνική πραγματικότητα όλα τα παραπάνω δεν θα οδηγούσαν και δεν θα οδηγήσουν να γίνει το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς κάτι σαν το αντίστοιχο μη αριστερό Δημοκρατικό Κόμμα της Ιταλίας, το οποίο έχει στις γραμμές του πολλά μέλη και ψηφοφόρους αριστερούς, χωρίς το ίδιο ως κόμμα να είναι αριστερό, αλλά να γίνει τσόντα του ΠΑΣΟΚ.

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

Die Vokabel »Kommunismus« in einem jW-Artikel hat in den letzten Tagen einen medialen und politischen Krawall ausgelöst. Erstaunlich ist das nicht, Antikommunismus ist Staatsreligion der Bundesrepublik. Sie bestimmte die geistige Verfassung einer postfaschistischen Gesellschaft, in der der Zusammenhang von Kapitalismus und Faschismus tabu ist.
Bemerkenswert ist die Vehemenz, mit der ein Aufsatz, in dem im wesentlichen bekannte Positionen der Linkspartei geäußert wurden, bedacht wurde. Charakteristisch erscheint, daß Junge Freiheit und Spiegel bei der Inszenierung in einer Reihe standen. Die neue mediale Harzburger Front, seinerzeit ein Bündnis von Konservativen, Geldsack, Reichswehr und Faschisten, das der Vorbereitung der Machtübergabe an Hitler diente, steht, wenn nötig. Das Debattenniveau wird dadurch bezeichnet, daß »der« Kommunismus in einem Atemzug für mausetot erklärt und von den Schreibtischhelden der Lumpenbourgeoisie zum millionsten Mal siegreich niedergekämpft wird. Irgend etwas klappt nicht mit dem Kommunismus-Totsagen, dem die Prätorianergarde des deutschen Kapitals seinerzeit zuerst das Totschlagen von Kommunisten und Sozialdemokraten folgen ließ, bevor sie sich an die Verheerung Europas machte. Bei der Kommunistenverfolgung blieb es nach 1945 in alter und neuer Bundesrepublik. Mit Judenmördern und Kriegsverbrechern hatten deren Behörden nie Probleme bzw. nur eines: für eine auskömmliche Versorgung und Befreiung von juristischer Verfolgung zu sorgen.
Es genügt, das zeigen die letzten Tage, ein Kratzen an der Oberfläche dieses Landes, um Reflexe hervorzurufen, die im Vergleich zu anderen, nicht minder auf Kapitalismus gegründeten Gesellschaften Westeuropas etwas Atavistisches haben – vor jeder Zivilisation. Die Bundesrepublik steht mit KPD- und Berufsverbot, mit Anwendung eines terroristische Züge tragenden »Rechts« bei Abwicklung der DDR in Westeuropa einzigartig da. Das setzt sich fort. Als die Berliner Volksbühne im Sommer 2010 einen »Kommunismuskongreß« veranstaltete, reagierte das Bürgerfeuilleton übermäßig angesäuert. Die Veranstalter eines Musikfestes, die jüngst mitteilten, ihr alljährlicher »Ferienkommunismus« in Mecklenburg-Vorpommern sei ausverkauft, ernteten eine offizielle FAZ-Nörgelei.
Die Herrschaften, die sich derzeit lautstark regen, haben keinerlei Problem damit, ein anderes K-Wort, Krieg nämlich, positiv zu besetzen. Aber: Sie müssen über ihre Versuche, so Gewöhnung an Krieg in der Bundesrepublik zu etablieren, Fehlermeldungen abliefern. Dieser Staat wurde, so Spiegel-Herausgeber Rudolf Augstein, gegründet, weil man eine Armee brauchte, Krieg ist ihm inhärent. Wer Wiederbewaffnung, Hochrüstung und seit 1990 deutsche Kriegseinsätze bekämpft, stellt diese Gesellschaft in Frage. Der Lärm um »Kommunismus« verdeckt deren Legitimationskrise.
Lesen und lesen lassen (Login erforderlich) Ich will auch!

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Εκθεση κόλαφο αποτέλεσμα διετούς έρευνας, εξέδωσε η Επιτροπή Νομικών θεμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης για το οργανωμένο έγκλημα στο Κόσοβο, με την οποία υποδεικνύεται άμεσα ο Χ. Θάτσι ως ένοχος ακόμα και για αφαίρεση και εμπορία ανθρωπίνων οργάνων στο Κόσοβο και ως ο πραγματικός καθοδηγητής του οργανωμένου εγκλήματος σήμερα στο Κόσοβο.
Με βάση τα όσα προκύπτουν από την έκθεση ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντής κατέθεσε ερώτηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλώντας την να λάβει άμεσα μέτρα για την εξιχνίαση των εγκλημάτων, την απόδοση ευθυνών και την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος στο Κόσοβο.
«Στις 12/12/2010 η Επιτροπή Νομικών θεμάτων και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του Συμβουλίου της Ευρώπης εξέδωσε έκθεση, αποτέλεσμα διετούς έρευνας, στην οποία κάνει αναφορά σε παράνομη αφαίρεση και διακίνηση ανθρωπίνων οργάνων από κρατουμένους (κυρίως σερβικής καταγωγής), παράνομη διακίνηση όπλων, και διακίνηση ανθρώπων για σεξουαλική ή άλλη εκμετάλλευση. Έχει ιδιαίτερη σημασία ότι η έκθεση αναφέρει ότι «αυτές οι εγκληματικές δραστηριότητες, οι οποίες αναπτύχθηκαν επί ευκαιρίας του χάους που επικράτησε στην περιοχή, με πρωτοβουλία κάποιων ένοπλων ηγετών του UCK οι οποίοι συνδέονταν με το οργανωμένο έγκλημα, συνεχίστηκαν, με άλλες μορφές, μέχρι σήμερα, όπως προκύπτει από τις έρευνες που διεξάγονται από την EULEX (Σώμα της ΕΕ για την Εφαρμογή του Νόμου στο Κόσοβο) σχετικά με την κλινική Medicus στην Πρίστινα». Δεδομένου επίσης ότι η ανωτέρω έκθεση καλεί τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να «θέσουν ξεκάθαρο στόχο στην EULEX και να της δώσουν την πολιτική στήριξη σε υψηλό επίπεδο να καταπολεμήσει το οργανωμένο έγκλημα χωρίς συμβιβασμούς, και να διασφαλίσει ότι η δικαιοσύνη απονέμεται, χωρίς να λάβει υπόψη τις πολιτικές σκοπιμότητες» και «να επιμείνει στις έρευνές της χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις θέσεις που κατέχουν ή την καταγωγή των πιθανών υπόπτων». Ερωτάται η Επιτροπή: Τι συγκεκριμένα μέτρα έχει λάβει προκειμένου να διερευνηθούν πλήρως τα πορίσματα της ανωτέρω έκθεσης και να αποδοθούν ευθύνες όπου υπάρχουν; Ποια μέτρα θα λάβει για την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος στο Κόσοβο;»
Σημειώνεται ότι η έκθεση έχει εκπονηθεί από τον ελβετό γερουσιαστή κ. Ντικ Μάρτι, ο οποίος ήταν και ο εισηγητής του Συμβουλίου της Ευρώπης για την έκθεση για τις παράνομες πτήσεις και κέντρα κράτησης της CIA στην Ευρώπη (AIR-CIA). Επίσης ο κ. Μάρτι, στην έκθεση για το Κόσοβο, μνημονεύει μεταξύ άλλων, ως πηγές των αποκαλύψεών του, και τις εξής μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών: τη γερμανική (BND), την ιταλική (Sismi), τη βρετανική (MI6) αλλά και την ελληνική ΕΥΠ.