ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Μέσα στη θύελλα των αντιδράσεων που προκάλεσαν κάποιες δηλώσεις Γερμανών αξιωματούχων και το εξώφυλλο του περιοδικού Focus, δεν προσέχθηκαν οι αφορισμοί ορισμένων δικών μας πνευματικών ανθρώπων. "Ο γερμανικός πολιτισμός βασίζεται στην γενοκτονία" (Γιάννης Σμαραγδής σκηνοθέτης κινηματογράφου), "οι Γερμανοί έχουν και κάποια χιτλερικά γονίδια" (Παύλος Μάτεση συγγραφέας). Από κοντά και ο σκιτσογράφος Στάθης (Σταυρόπουλος) που εδώ και χρόνια ταυτίζει τη φιγούρα του Γερμανού με τον ένστολο αξιωματικό της Βέρμαχτ και των Ες Ες. Μάλιστα σε σκίτσο της 26ης Φεβρουαρίου (αναδημοσιεύτηκε την επομένη στην "Αυγή") υπαινίσσεται πογκρόμ κατά των Ελλήνων που ζουν στη Γερμανία.
Φυσικά όλα αυτά είναι προκαταλήψεις και εμμονές διαδεδόμενες μεν στην ελληνική κοινωνία, αβάσιμες δε. Όσοι ζήσαμε και εργαστήκαμε στη Γερμανία δεν νιώσαμε ποτέ ότι οι Γερμανοί αντιπαθούν τους Έλληνες ή ότι τους θεωρούν υποδεέστερο λαό.
Ας δούμε όμως ποια είναι σήμερα η θέση στη γερμανική κοινωνία των ομάδων του πληθυσμού που κατεδίωξε το ναζιστικό καθεστώς.
Η χώρα βρίθει μνημείων που μαρτυρούν τα δεινά που υπέστησαν οι εβραϊκής καταγωγής Γερμανοί και πολίτες των κατεχόμενων χωρών της Ευρώπης. Οι χώροι των περισσοτέρων στρατοπέδων συγκεντρώσεως έχουν μετατραπεί σε μουσεία. Η 9η Νοεμβρίου ημέρα της καταστροφής των συναγωγών και των καταστημάτων που ανήκαν σε Γερμανοεβραίους το 1938 εορτάζεται επισήμως. Οι εβραϊκές κοινότητες γνωρίζουν περίοδο άνθισης χάρη και στην εγκατάσταση χιλιάδων ανθρώπων εβραϊκής καταγωγής από την τέως Σοβιετική Ένωση.
Οι ανάπηροι που εξοντώθηκαν μαζικά στο πλαίσιο του προγράμματος ευθανασίας απολαμβάνουν σήμερα την φροντίδα του κράτους και τον σεβασμό των συμπολιτών τους. Είναι αδιανόητο στη Γερμανία να παρκάρει όχημα σε σημείο πρόσβασης αναπηρικού αμαξιδίου.
Οι ομοφυλόφιλοι που έφεραν τότε το ροζ αστέρι σήμερα καταλαμβάνουν υψηλά αξιώματα (π.χ. υπουργός Εξωτερικών, δήμαρχος Βερολίνου) και φυσικά δεν αντιμετωπίζουν διακρίσεις ή την χλεύη της κοινωνίας.
Οι γυναίκες που από την εποχή των Κάιζερ όφειλαν να είναι αφοσιωμένες στα τρία Κ (= Kinder Kirche Kueche δηλ. παιδιά εκκλησία κουζίνα ) έχουν εδώ και δεκαετίες εκπορθήσει τα φρούρια της ανδροκρατίας στην πολιτική, στην κοινωνία στην τέχνη. Η αυταρχική εκπαίδευση- κληρονομιά του πρωσικού κράτους - πάνω στην οποία στηρίχθηκε το ναζιστικό καθεστώς έχει αντικατασταθεί από ένα φιλελεύθερο σύστημα που βρίσκεται σε αντιστοιχία με μια προηγμένη αστική δημοκρατία. Ας θυμίσω ακόμη τη συνταγματικά κατοχυρωμένη παροχή πολιτικού ασύλου που μέχρι τουλάχιστον την τροποποίηση του σχετικού άρθρου ήταν απλόχερη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο κρατικός μηχανισμός της Δυτικής και σε πολύ μικρότερο βαθμό της Ανατολικής Γερμανίας στηρίχθηκε και σε ανθρώπους που υπήρξαν μέλη του ναζιστικού κόμματος. Η γενιά αυτή έχει αποδημήσει εις Κύριον και απομένουν οι υπερήλικες που θέλοντας και μη ήσαν μέλη των οργανώσεων νεολαίας (π.χ. ο πάπας Βενέδικτος, ο συγγραφέας Γκύντερ Γκρας κ.ά.).
Αλήθεια γιατί δεν ενοχλούν τους υπερευαίσθητους Νεοέλληνες οι περιπτώσεις γνωστών προσωπικοτήτων που διετέλεσαν μέλη της μεταξικής ΕΟΝ (π.χ. Μίκης Θεοδωράκης). Συμπερασματικά η σημερινή Γερμανία δεν έχει καμία ομοιότητα με τη Γερμανία του Χίτλερ. Η ύπαρξη και λειτουργία νεοναζιστικών οργανώσεων δεν αποτελεί δυστυχώς γερμανική αποκλειστικότητα. Ας μας προβληματίσουν τα οικεία κακά: η μη ανεκτική κοινωνία, η υπολογίσιμη εμφάνιση νεοφασιστικών τάσεων με ή χωρίς κοινοβουλευτικό μανδύα.