ΠΡΙΝ 120 ΧΡΟΝΙΑ

Γεώργιος Σουρής 1853-1919

Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ'ολη τη γη μοναδικό
εκατό να ξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τούς αργούς
να'χει επτά Πρωθυπουργούς
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Να'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά
κι' ενω αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

^^^^^^

Kλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια
κλέφτες χωρίς μια πήχυ γη και κλέφτες με παλάτια
ο ένας κλέβει όρνιθες και σκάφες για ψωμί
ο άλλος το έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή

Ολα σ'αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα,ελπίδες και σκοποί
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τι λέγεται ντροπή.

^^^^^^

Ο Ελληνας δυο δίκαια ασκει παραπλεύρως
συνέρχεσθαι τε και ουρείν εις όποιο θέλει μέρος.
Γι'αυτό το κράτος που τιμά τα ξέστρωτα γαιδούρια
σικτίρ στα χρόνια τα παλιά,σικτίρ και στα καινούρια

^^^^^^

Σουλούπι,μπόι μικρομεσαίο
ύφος του γοη,ψευτομοιρέο.
Λίγο κατσούφης,λίγο γκρινιάρης
λίγο μαγκούφης,λίγο μουρντάρης

Σπαθή αντίληψη,μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι' ολα τα ξέρει.

Κι'απο προσπάππου κι απο παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το <δε βαρυέσαι> και<ωχ αδερφέ>.
Ωσάν πολίτης,σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο:δερβέναγας.
Θέλει ακόμα-κι' αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυο φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι στ'άλλο τσαρούχι.

ΠΑΡΕΛΑΣΗ

Oλο και μικρότερης ηλικίας μαθητές αποφασίζουν να μην κατέβουν με το τμήμα του σχολείου τους στην παρέλαση. Το... έργο, κατά την έκφραση που χρησιμοποιούν στη δική τους αργκό, τους θυμίζει άλλες εποχές, δεν καταλαβαίνουν τη σκοπιμότητα που υπηρετεί, εν ολίγοις δεν τους λέει τίποτε. « Εδώ οι περισσότεροι μαθητές, ακόμη και όσοι παρελαύνουν περήφανα, δεν γνωρίζουν τι συνέβη την 25η Μαρτίου του 1821,ή την 28η Οκτωβρίου του 1940», λέει ο Δημήτρης Νικολαΐδης, πρωτοετής φοιτητής σήμερα, ο οποίος έκανε την πρώτη και τελευταία του παρέλαση πριν από... κάμποσα χρόνια, στην Γ΄ Δημοτικού!
Χρύσα και Ιάσων
Η Χρύσα είναι μόλις 9 ετών. Πηγαίνει στην Δ΄ Δημοτικού, σε σχολείο της Θεσσαλονίκης. Αν και μικρή, πριν από λίγες ημέρες ενημέρωσε τη μητέρα της ότι δεν θέλει να συμμετάσχει στην παρέλαση: « Δεν περπατάω χωρίς λόγο» δήλωσε ορθά κοφτά, εξηγώντας ότι «δεν μπορεί να βρει νόημα στις παρελάσεις. Είναι άσκοπο και κουραστικό». Το ανακοίνωσε ήδη και στο σχολείο της και όπως λέει δεν συνάντησε καμία αντίδραση από δασκάλους και συμμαθητές.
Τα δύο τελευταία χρόνια παρακολουθούσε τον 15χρονο σήμερα αδελφό της Ιάσονα, μαθητή της Γ΄ Γυμνασίου πια, να μην πηγαίνει στις παρελάσεις. Ο νεαρoς δηλώνει «αντιμιλιταριστής» και ότι από την αρχή του Γυμνασίου αρνείται να παρελάσει .
«Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί έντονος προβληματισμός για το αν οι παρελάσεις βοηθάνε στην ανάπτυξη της ιστορικής συνείδησης των μαθητών» τονίζει το μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΟΛΜΕ Θέμης Κοτσιφάκης. «Κατ΄ αρχήν έχουν έντονο στρατιωτικό χαρακτήρα και εκτός αυτού συμβάλλουν στο να αναπτύσσονται οι διακρίσεις- οι ψηλοί και οι κοντοί, οι Ελληνες και αλλοδαποί κτλ. Ισως έπρεπε να αντικατασταθούν με άλλες μορφές εκδηλώσεων, που πρέπει να γίνονται στο σχολείο με τη συμμετοχή των μαθητών, οι οποίες θα τους βοηθούν να αποκτήσουν ιστορική γνώση και να επικεντρώνονται στα συμπεράσματα που θα μπορούσε να βγάλει κάποιος σήμερα από το ιστορικό αυτό γεγονός» τονίζει ο κ. Κοτσιφάκης. Σημειώνει επίσης ότι: «Στην πραγματικότητα η συμμετοχή των μαθητών δεν είναι υποχρεωτική. Βέβαια υπάρχουν περιστατικά, κυρίως σε μικρές κοινωνίες, που ασκούνται κάποιες έμμεσες πιέσεις προς τους μαθητές, αλλά αυτές αποτελούν μάλλον την εξαίρεση».
Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και το κείμενο που υπογράφουν μέλη του Συλλόγου Διδασκόντων του 1ου Πειραματικού Δημοτικού Σχολείου Θεσσαλονίκης με τίτλο «Ανακοίνωση για την επιβολή συμμετοχής του σχολείου μας στην παρέλαση». Οι εκπαιδευτικοί επισημαίνουν ότι υπήρξε «άνωθεν επιβολή συμμετοχής του σχολείου στην παρέλαση για δεύτερη συνεχή χρονιά» και προσθέτουν ότι «η μαθητική παρέλαση (και μάλιστα στρατιωτικού τύπου) δεν αντέχει ούτε τη στοιχειώδη κριτική προσέγγιση από οποιαδήποτε σύγχρονη παιδαγωγική σκοπιά, καθώς όλα στην παρέλαση παραπέμπουν σε παιδαγωγικούς αρχαϊσμούς στρατιωτικού τύπου. Για αυτό και όλη η προετοιμασία είναι μια ξεκομμένη δράση στον χώρο του σχολείου».

...επτωχεύσαμεν

Τον Δεκεμβρη του 1893 ο Χαρ.Τρικούπης είπε εκείνο το περιβόητο <δυστυχώς επτωχεύσαμεν>
Ηταν μια Παραδοχή της ελεεινής κατάστασης που έφτασε το νεοσύστατο τότε Ελληνικό κράτος.
Το παραφουσκωμένο τερατούργημα που οι εκάστοτε κυβερνώντες κατασκεύασαν καθ`εικόνα και ομοίωσην,και ολα αυτά με τις ευλογίες του διευθαρμένου και σάπιου κλήρου.
Εξουσία και ρασοφόροι χορεύοντας Ταγκό βυθίζανε τον Νεοέλληνα ολο και πιο βαθειά στή λάσπη και στον βούρκο.
Στο κράτος αυτό μετονομάστηκε η Κουτοπονηριά σε Καπατσοσύνη,η Απατεωνιά σε Φιλοξενία,ο Ραγιαδισμός σε Μαγκιά κ.λ.π
Οι Νεοέλληνες σε μια μάζα απο αρρωστημένους θρησκόληπτους και μοιρολάτρες.
Οι Κυβερνώντες επι δεκαετίες ρίχνανε στάχτη στα μάτια του κόσμου τραγουδώντας του νανουρίσματα που τους υπαγόρευαν οι ξένοι σύμμαχοι τους.
Το κακό χειροτέρευε απο μέρα σε μέρα.
Οι βουλευτάδες γεμίζανε τις τσέπες με λογής λογής καλούδια,οι κάτοικοι της Μπανανίας ζούσαν σε έναν κόσμο < ομορφο αγγελικά πλασμένο > λέγοντας ψέμματα ο ένας στον άλλον
Στην κατάσταση αυτή που φτάσαμε μας έγινε κάποτε αντιληπτό οτι ...επτωχεύσαμεν.
Η Δωροδοκεία η Διαφθορά,η θρησκοληψία,ο Δεβαργιεστισμός, ο Ρατσισμός μπαίνουν στήν καθημερινότητα του Νεοέλληνα.
Μπορούμε να αλλάξουμε Πορεία αλλάζοντας απο την βάση αυτό το παραμορφωμένο τερατούργημα η να συνεχίσουμε με τις ίδιες συνήθειες και ρυθμούς τον δρόμο πρός την ολική καταστροφή;